แหล่งที่มา : สำนักงานเลขานุารคณะกรรมการวินิจฉัยฯ
ย่อสั้น
ผู้ฟ้องคดีเป็นเอกชนยื่นฟ้องนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดราชบุรี อ้างว่า ผู้ฟ้องคดีเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมที่ดินโฉนดเลขที่ ๓๒๒๔ ผู้ฟ้องคดียื่นคำขอแบ่งกรรมสิทธิ์รวมในที่ดินดังกล่าว แต่ผู้ถูกฟ้องคดีคัดค้านแนวเขตว่าที่ดินพิพาทเป็นส่วนหนึ่งของเขตทางหลวงชนบทสายบ้านจอมบึง-บ้านหนองนกกระเรียน อันเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์ เป็นเหตุให้ผู้ฟ้องคดีไม่อาจแบ่งแยกกรรมสิทธิ์รวมได้ ขอให้ศาลพิพากษาหรือมีคำสั่งให้ผู้ถูกฟ้องคดีเพิกถอนคำคัดค้านการรังวัดที่ดิน ส่วนผู้ถูกฟ้องคดีให้การว่า ผู้ถูกฟ้องคดีกระทำไปตามอำนาจหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมายเนื่องจากบริเวณที่ดินพิพาทเป็นส่วนหนึ่งของเขตทางหลวงชนบท อันเป็นที่สาธารณประโยชน์ซึ่งอยู่ในความครอบครองดูแลของผู้ฟ้องคดี ขอให้ยกฟ้อง เห็นว่า พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ มาตรา ๙ วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า ศาลปกครองมีอำนาจพิจารณาพิพากษาหรือมีคำสั่งในเรื่องดังต่อไปนี้ (๑) คดีพิพาทเกี่ยวกับการที่หน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำการโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็นการออกกฎ คำสั่ง หรือการกระทำอื่นใดเนื่องจากกระทำโดยไม่มีอำนาจหรือนอกเหนืออำนาจหน้าที่หรือไม่ถูกต้องตามกฎหมาย หรือโดยไม่ถูกต้องตามรูปแบบ ขั้นตอน หรือวิธีการอันเป็นสาระสำคัญที่กำหนดไว้สำหรับการกระทำนั้น หรือโดยไม่สุจริต หรือมีลักษณะเป็นการเลือกปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม หรือมีลักษณะเป็นการสร้างขั้นตอนโดยไม่จำเป็น หรือสร้างภาระให้เกิดกับประชาชนเกินสมควร หรือเป็นการใช้ดุลพินิจโดยมิชอบ แม้ว่าผู้ถูกฟ้องคดีเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ แต่การที่ผู้ถูกฟ้องคดีคัดค้านการรังวัดสอบเขตที่ดินของผู้ฟ้องคดีเป็นการกระทำในฐานะผู้ดูแลรักษาที่สาธารณะเช่นเดียวกับการใช้สิทธิของเจ้าของที่ดินข้างเคียงในการระวังแนวเขตที่ดินอันเนื่องมาจากมีการขอรังวัดสอบเขตที่ดินของผู้ฟ้องคดีตามมาตรา ๖๙ ทวิ แห่งประมวลกฎหมายที่ดินเพื่อมิให้ผู้ฟ้องคดีซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินข้างเคียงรังวัดสอบเขตที่ดินของตนรุกล้ำเข้ามาในแนวเขตที่ดินอันเป็นส่วนหนึ่งของเขตทางหลวงชนบทสายบ้านจอมบึง – บ้านหนองนกกระเรียน รบ. ๓๐๒๒ อันเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์ การคัดค้านการรังวัดที่ดินของผู้ถูกฟ้องคดีจึงมิใช่การใช้อำนาจตามกฎหมายอันจะเข้าลักษณะคดีพิพาท ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๑) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ เมื่อผู้ถูกฟ้องคดีคัดค้านการนำรังวัดที่ดินของผู้ฟ้องคดีโดยอ้างว่าที่ดินพิพาทไม่ใช่ที่ดินตามโฉนดเลขที่ ๓๒๒๔ ของผู้ฟ้องคดีแต่เป็นที่ดินเขตทางหลวงชนบทอันเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์ กรณีจึงเป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับสิทธิในที่ดินที่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม
