แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์จำเลย
จำเลยเห็นว่า จำเลยอุทธรณ์เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องการตีความจากเอกสารต่าง ๆ และจากคำเบิกความที่นำสืบถึงในประเด็นที่ว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์หรือไม่ โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 41)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายเงินแก่โจทก์ จำนวน19,102 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 34)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 38)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยสั่งพักงานโจทก์ตั้งแต่วันที่ 10 ถึงวันที่ 25 กันยายน 2529 เป็นกรณีที่จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างไม่ยอมให้ลูกจ้างทำงานเกินเจ็ดวันทำงานติดต่อกัน โดยเจตนาไม่ให้โจทก์ทำงานต่อไป หรือกลั่นแกล้งโจทก์ถือว่าเป็นการเลิกจ้าง ข้อที่จำเลยอุทธรณ์สรุปความว่า ตามคำเบิกความของพยานประกอบกับเอกสารในท้องสำนวนแสดงว่า จำเลยไม่เคยมีคำสั่งพักงานโจทก์และโจทก์หยุดงานละทิ้งหน้าที่ไปเอง โดยจำเลยมิได้เลิกจ้างนั้น จึงเป็นอุทธรณ์โต้เถียงในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางได้รับฟังมาแล้วจากพยานหลักฐานในท้องสำนวน ต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว
