แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาจำเลยข้อ 1ที่ว่าไม่อาจนำมาตรา 70 มาปรับใช้กับข้อหาฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานนั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยแม้จำเลยจะมิได้ว่ากล่าวในศาลอุทธรณ์ จำเลยก็ยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นฎีกาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสองจึงให้รับฎีกาจำเลย ข้อ 1 ไว้ ส่วนฎีกาจำเลยข้อ 2 ที่ว่าการกระทำคดีนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการกระทำในคดีหมายเลขแดงที่ 3792/2532ของศาลอาญานั้นเป็นฎีกาปัญหาข้อเท็จจริงที่มิได้ว่ากล่าวกันมาตั้งแต่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคแรก ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15 ไม่รับฎีกาจำเลยข้อ 2จำเลยเห็นว่า ฎีกาข้อ 2 ของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายและได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วว่าฟ้องของโจทก์เป็นฟ้องซ้ำหรือไม่โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาข้อ 2 ของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 32)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 มาตรา 4,32,44,65,67,70 เรียงกระทงลงโทษฐานใช้อาคารเพื่อกิจการพาณิชยกรรม ซึ่งเป็นอาคารประเภทควบคุมการใช้โดยเจ้าพนักงานท้องถิ่นยังไม่ได้ออกใบรับรองและอนุญาตให้ใช้อาคาร ตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522มาตรา 4,32,65 ประกอบมาตรา 69,70 ปรับ 20,000 บาท ฐานฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา 4,32,44,67 ประกอบมาตรา 69,70 ปรับวันละ 10,000 บาท นับแต่วันที่27 กรกฎาคม 2531 ถึงวันที่ 24 เมษายน 2532 เป็นเวลา 272 วันปรับ 2,720,000 บาท รวมปรับ 2,740,000 บาท จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงปรับ1,370,000 บาท นับโทษจำเลยคดีนี้ต่อจากโทษของจำเลยในคดีหมายเลขคดีดำที่ 4140/2532 คดีหมายเลขแดงที่ 3792/2532 ของศาลนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ปรับจำเลยในข้อหาแรก 10,000 บาทโดยนับเดียวกันในข้อหาที่สอง คงปรับจำเลยเป็นรายวัน ๆ ละ5,000 บาทนับแต่วันที่ 27 กรกฎาคม 2531 ถึงวันที่ 24 เมษายน 2532 เป็นเวลา 272 วัน เป็นเงิน 1,360,000 บาท รวมปรับทั้งสิ้น1,370,000 บาทลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงปรับ 685,000 บาท นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา (อันดับ 28)
จำเลยฎีกาศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาบางข้อดังกล่าว(อันดับ 29 แผ่นที่ 2)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 32)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาข้อ 2 ของจำเลยที่ว่า คดีนี้เป็นเรื่องการกระทำอันเดียวกันกับคดีอาญาหมายเลขดำที่ 4140/2532 หมายเลขแดงที่ 3792/2532 ของศาลอาญาซึ่งคดีดังกล่าวศาลพิพากษาลงโทษจำเลยคดีถึงที่สุดแล้ว ฟ้องโจทก์คดีนี้จึงเป็นฟ้องซ้ำนั้น เป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ จึงเป็นฎีกาต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 ประกอบด้วยมาตรา 225 และไม่มีเหตุสมควรจะวินิจฉัย ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้น ศาลฎีกาเห็นด้วยในผลยกคำร้อง
