แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของโจทก์เป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นมาว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้น อีกทั้งเป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย ไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ที่ว่า โจทก์ทำงานล่วงเวลาให้จำเลยหรือไม่ โจทก์มีสิทธิได้รับค่าล่วงเวลาจากจำเลยหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมายที่โจทก์กล่าวอ้างเป็นหลักในการฟ้องคดีเรียกค่าทำงานล่วงเวลาจากจำเลย จึงเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้นและเป็นสาระที่ศาลฎีกาควรจะได้วินิจฉัย โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 76 แผ่นที่ 2)
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยจ่ายเงินชดเชยการลาออกและค่าล่วงเวลา ฯลฯ ให้แก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงาน พิพากษายกคำพิพากษาศาลแรงงานกลางให้ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยตามประเด็นข้อพิพาทที่กำหนดไว้ แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยใหม่แล้วพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 73)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 74)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว โจทก์อุทธรณ์ว่าช่วงเวลาทำงานตั้งแต่เวลา18.30 นาฬิกา ถึงเวลา 22.30 นาฬิกา เป็นเวลาทำงานนอกเวลาทำงานปกติของลูกจ้างซึ่งโจทก์มีสิทธิได้รับค่าล่วงเวลา เป็นเรื่องอุทธรณ์โต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่ฟังว่าช่วงระยะเวลาดังกล่าวเป็นกำหนดเวลาทำงานปกติของลูกจ้างโจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับค่าล่วงเวลา จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
