แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่าคดีนี้ตามฟ้องและ ฟ้องแย้งมีราคาทรัพย์สินหรือจำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นนี้ไม่เกินสองแสนบาท ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงฎีกาของจำเลยโต้แย้งเรื่องดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง จึงไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยพร้อมบริวารออกไปจากที่ดินตามโฉนดที่ดินเลขที่ 4872 ตำบลแม่เย็น อำเภอพานจังหวัดเชียงราย ของโจทก์ ให้จำเลยส่งมอบโฉนดที่ดินเลขที่ 4873 ตำบลแม่เย็น อำเภอพาน จังหวัดเชียงรายให้แก่โจทก์คำขออื่นนอกจากนี้และฟ้องแย้งจำเลยให้ยก
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 110)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 112)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยฎีกาว่าตามคำเบิกความของจำเลยและพยานจำเลยน่าจะมีน้ำหนักเพียงพอให้เชื่อได้ว่า จำเลยได้ซื้อและครอบครองทำกินในที่ดินพิพาทโดยสงบเปิดเผยและด้วยเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมาเป็นเวลากว่า 10 ปี จึงได้กรรมสิทธิ์แล้วนั้นเป็นฎีกาโต้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาล อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรก ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
