แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาข้อกฎหมายที่จำเลยอ้างมิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 และ 225ส่วนฎีกาข้อ 3 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219 จึงไม่รับ จำเลยเห็นว่า จำเลยผลิตกัญชาหรือปลูกกัญชาไม่ถึงเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนดไว้เป็นความผิด แต่ศาลชั้นต้นได้ลงโทษจำคุกจำเลย จึงเป็นการไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายอันว่าด้วยการอุทธรณ์ ข้อกฎหมายดังกล่าวนี้ผู้อุทธรณ์หรือศาลยกขึ้นอ้างได้ แม้จะ ไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาในศาลชั้นต้นก็ตาม จึงสามารถฎีกาได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 195 วรรคสองโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 36) ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 26 วรรคหนึ่ง,76 วรรคหนึ่งจำคุก 2 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปี ไม่มีเหตุสมควรรอการลงโทษของกลางริบ ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 35) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 36)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 26 วรรคหนึ่ง,76 วรรคหนึ่ง ที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยผลิตกัญชาหรือปลูกกัญชามีปริมาณไม่ถึงเกณฑ์ตามมาตรา 26 วรรคสอง นั้น เป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาในศาลอุทธรณ์ภาค 2 และไม่ใช่ข้อกฎหมายที่เกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อย ทั้งไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้ รับการวินิจฉัย ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาจำเลยชอบแล้วให้ยกคำร้อง
