แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยรับโทษจำคุกฐานลักทรัพย์ 45 วัน ต่อมา 6 ปีเศษต้องโทษฐานทำร้ายต่อทรัพย์และทำร้ายร่างกาย 1 เดือน ต่อมา 13 ปีเศษจึงมาต้องโทษครั้งหลังฐานทำร้ายร่างกาย ดังนี้ ย่อมถือได้ว่าการกระทำผิดของจำเลยเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆและมีระยะเวลาห่างไกลกัน ยังไม่ควรลงโทษกักกันจำเลย
ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 4 เดือนและให้ส่งไปกักกัน 3 ปี ศาลอุทธรณ์ให้ยกโทษกักกัน ดังนี้ โจทก์ฎีกาในเรื่องขอให้ลงโทษกักกันได้
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้อง จำเลยรับสารภาพ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 จำคุก 6 เดือน เพิ่มโทษ1 ใน 3 ตามมาตรา 72 ลดกึ่งหนึ่งตามมาตรา 59 คงเหลือ 4 เดือนกับให้ส่งตัวไปกักกัน 3 ปี ตามพระราชบัญญัติกักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย 2479 มาตรา 4, 8, 9
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกคำของโจทก์ที่ขอให้ลงโทษฐานกักกันเสีย
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยรับโทษจำคุกฐานลักทรัพย์ 45 วัน ต่อมา 6 ปีเศษต้องโทษฐานทำร้ายต่อทรัพย์และทำร้ายร่างกาย 1 เดือนต่อมา 13 ปีเศษจึงมาต้องโทษในคดีนี้ เห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นเรื่องเล็กน้อย ๆ และมีระยะเวลาห่างกัน ยังไม่ควรลงโทษกักกันจำเลย
จึงพิพากษายืน
