แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเช่าห้องโจทก์เพื่ออยู่อาศัยมีกำหนด 1 ปี และก่อนครบกำหนดตามสัญญาเช่าเล็กน้อยจำเลยมีหนังสือยินยอมแจ้งให้โจทก์ทราบล่วงหน้าว่าจะเลิกการเช่า และสละสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ.2489 ในเมื่อถึงกำหนดสัญญาเช่า เช่นนี้ถือว่าโจทก์ได้รับความยินยอมจากจำเลยผู้เช่าตามความหมายแห่ง พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ พ.ศ.2489 มาตรา 16 แล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้องเช่าของโจทก์และให้จำเลยใช้ค่าเช่ารายเดือน ๆ ละ 50 บาทแก่โจทก์นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะออกไป
จำเลยให้การต่อสู้ว่าจำเลยเช่าห้องโจทก์เพื่ออยู่อาศัยเมื่อ พ.ศ. 2495 โจทก์ได้ให้จำเลยทำสัญญาเช่าต่อไปโดยให้จำเลยพิมพ์ลายมือในแบบพิมพ์ซึ่งยังไม่ได้กรอกข้อความ ต่อมา พ.ศ. 2496 โจทก์ได้เรียกจำเลยไปพิมพ์ลายมือในแบบพิมพ์อีกโดยอ้างว่าสัญญาเช่าสิ้นอายุต้องทำใหม่ จำเลยหลงเชื่อจึงพิมพ์ลายมือให้โดยเชื่อมั่นว่าสัญญาเช่าทำกันปีละครั้ง เมื่อถูกฟ้องจึงรู้ว่าโจทก์หลอกลวงให้จำเลยพิมพ์ลายมือให้ความยินยอมสละสิทธิเลิกการเช่าห้องรายนี้ซึ่งจำเลยมิได้มีเจตนาจะทำสัญญาเช่นนั้น อนึ่งห้องแถวรายนี้มิได้ตั้งอยู่ในทำเลการค้า จำเลยย่อมได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ พ.ศ. 2489
วันพิจารณาโจทก์รับว่าจำเลยเช่าห้องพิพาทเพื่ออยู่อาศัยจำเลยรับว่าได้พิมพ์ลายนิ้วมือไว้ในสัญญาสละสิทธิการเช่าตามเอกสารหมาย 1 ที่โจทก์อ้างจริงโดยจำเลยไม่ทราบว่าเป็นการสละการเช่าและสละการรับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ เพิ่งมารู้เมื่อเห็นเอกสารตอนถูกฟ้อง โจทก์จำเลยไม่ติดใจสืบพยานต่อไป
ศาลชั้นต้นเห็นว่าสัญญาเช่าที่โจทก์อ้างศาลหมาย 1 ซึ่งเป็นข้อตกลงสละสิทธิการเช่าเป็นข้อตกลงที่ขัดต่อความสงบเรียบร้อย ฯ จะใช้บังคับไม่ได้ จำเลยได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อตกลงดังกล่าวเป็นการให้ความยินยอมตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ มาตรา 16(5) โจทก์มีสิทธิที่จะให้ผู้เช่าเลิกใช้สถานที่เช่าและฟ้องขับไล่ได้และข้อตกลงนี้ไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อย ฯ เป็นเรื่องที่จำเลยได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ แล้วกลับสละสิทธิเสีย จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้องเช่าของโจทก์และเสียค่าเช่าเดือนละ 50 บาทตั้งแต่วันฟ้องจนกว่าจะออกไป
จำเลยฎีกาว่าหนังสือให้ความยินยอมเลิกการเช่าตามเอกสารหมาย 1ของจำเลยขัดต่อความสงบเรียบร้อย ฯ ใช้บังคับแก่จำเลยมิได้
ศาลฎีกาประชุมและปรึกษาคดีนี้แล้วเห็นว่าหนังสือให้ความยินยอมของจำเลยตามเอกสารหมาย จ.1 ที่จำเลยแจ้งไปยังโจทก์นั้นชอบด้วยมาตรา 16(5) แห่งพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯ พ.ศ. 2489 หาขัดต่อความสงบเรียบร้อย ฯ แต่ประการใดไม่ เพราะจำเลยมิได้ทำหนังสือนี้ให้โจทก์ในวันหรือก่อนทำสัญญาเช่า คำพิพากษาฎีกาที่179/2488 ฎีกาที่ 769/2494 และฎีกาที่ 848/2491 ที่จำเลยอ้างมาไม่ตรงกับรูปคดีนี้ ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยแพ้คดีโจทก์ชอบแล้วฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน
