แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤติการณ์ที่ถือได้ว่าเป็นการส่งมอบทรัพย์ที่ยกให้แก่กัน
การที่ผู้เช่าได้รับค่าขนย้ายไปจากห้องเช่าเป็นการแสดงว่าตกลงยินยอมออกจากห้องเช่าจะอ้างว่าการเช่ายังได้รับความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมการเช่าฯลฯ หาได้ไม่
ย่อยาว
คดีได้ความว่าเดิมห้องรายนี้เป็นของนายแบนนางมานิตสามีภรรยาจำเลยเป็นผู้เช่า ต่อมานางบุญรอดซื้อห้องรายนี้จำเลยก็ยังอยู่ในห้องนี้อย่างเดิมแล้วนางบุญรอดยกห้องนี้ถวายให้เป็นสมบัติของวัดหนองใหญ่โดยให้ทางวัดรื้อเอาไป โจทก์บอกกล่าวให้จำเลยทราบว่าต้องการรื้อเอาห้องเหล่านั้นไป จำเลยก็ขอค่าขนย้าย นางบุญรอดมอบเงินให้จำเลยแล้วจำเลยไม่ออกจากห้อง ศาลชั้นต้นเห็นว่าการให้ไม่สมบูรณ์ เพราะไม่ได้จดทะเบียนการให้ โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่และทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเช่า การเช่าย่อมติดมาด้วย พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการที่นางบุญรอดยกห้องถวายวัดหนองใหญ่ก็เพื่อให้รื้อเอาห้องไปสิ่งปลูกสร้างบางส่วนโจทก์รื้อเอาไปแล้วก็มี อนึ่งระหว่างผู้ให้และผู้รับที่พูดตกลงกันนั้นเป็นที่ถ่องแท้และหมายถึงห้องรายที่ให้กัน และให้รื้อเอาไปใช้เป็นประโยชน์แก่วัด การยกให้จึงสมบูรณ์ อนึ่งค่าขนย้ายจำเลยได้รับไปแล้วการเช่าพ้นจาก (ความคุ้มครอง) ที่จะถูกควบคุม (ตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ) พิพากษาให้ขับไล่จำเลย
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่ว่าโจทก์มีอำนาจฟ้องหรือไม่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชอบแล้ว อนึ่งการที่จำเลยผู้เช่ารับค่าขนย้ายโดยตกลงจะไปจากที่เช่าเช่นนี้แล้ว จะอ้างว่าการเช่ายังได้รับความคุ้มครอง (จาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน) หาได้ไม่
พิพากษายืน
