แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยเอาตัวผู้เสียหายไปเพื่อได้มาซึ่งค่าไถ่แล้วเอาโซ่ล่ามขาใส่กุญแจไว้อยู่ในขนำ 10 วัน และอยู่ในป่าอีก 4 วัน 4 คืน ดังนี้ เป็นการกระทำโดยทรมานแล้ว แต่ไม่ถึงกับเป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 313 วรรคแรก ไม่ผิดตามวรรค 2
เมื่อจำเลยถูกจับกุมและรับสารภาพ ก็ได้พาเจ้าหน้าที่ตำรวจไปเอาตัวผู้เสียหายคืนมาโดยสมัครใจ มิใช่ว่าไปติดตามได้เองและไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสหรือตกอยู่ในภาวะอันใกล้จะเป็นอันตรายต่อชีวิต ดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยได้จัดให้ผู้เสียหายผู้ถูกเอาตัวไปผู้ถูกหน่วงเหนี่ยว หรือผู้ถูกกักขัง ได้รับเสรีภาพก่อนศาลชั้นต้นพิพากษา กรณีต้องด้วยมาตรา 316 แห่งประมวลกฎหมายอาญา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกใช้อาวุธปืนขู่บังคับนำตัวผู้เสียหายไปหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเพื่อได้มาซึ่งค่าไถ่ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 313,314, 83 และสั่งริบของกลาง
จำเลยทั้งหกให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 313, 314, 83 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน2514 ข้อ 11 ให้จำคุกจำเลยทุกคนไว้ตลอดชีวิต คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยที่ 6 มีประโยชน์ต่อการพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุกจำเลยที่ 6ไว้ 33 ปี 4 เดือน อาวุธปืน กระสุนปืน ตลอดจนโซ่และกุญแจของกลางเป็นสิ่งที่ใช้ในการกระทำผิด ให้ริบเสีย ส่วนรถยนต์ของกลางยังถือไม่ได้ว่าเป็นสิ่งใช้ในการกระทำผิด ให้คืนเจ้าของ
จำเลยทั้งหกอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 313, 83 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11ข้อ 11 ให้ลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ตามนัยประมวลกฎหมายอาญามาตรา 316 ให้จำคุกจำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 คนละ 9 ปี ลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คนละ 1 ใน 3 คงจำคุกจำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 คนละ 6 ปี ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 6 นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา ขอให้ลงโทษจำเลยทั้งหกตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีไม่พอฟังลงโทษจำเลยที่ 6 ได้ ส่วนพฤติการณ์ของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 นั้น ได้ความว่าเมื่อนำผู้เสียหายไปนอนที่ขนำ เจ้าของไร่มีผัวเมีย 2 คน นอนที่ขนำนั้นด้วย รุ่งขึ้นตอนกลางคืน คนร้ายเอาโซ่ยาว 1 วาโตขนาดสายไฟฟ้าชนิดสายอ่อนล่ามข้อเท้าข้างขวาใส่กุญแจไว้ ปลายโซ่อีกข้างหนึ่งล่ามใส่กุญแจกับเสาขนำ แล้วคนร้ายเฝ้าผู้เสียหายไว้ คนร้ายอื่นคือพวกจำเลยนี้ไปดูบ้างไม่ไปบ้าง เจ้าของขนำเป็นคนเลี้ยงข้าว พอตกกลางคืนก็ล่ามโซ่อีกถูกขังอยู่ที่ขนำรวม 10 วัน คนร้ายที่เฝ้าประจำพาผู้เสียหายเคลื่อนย้ายเข้าไปในป่าเอาผ้าเต๊นท์กางใช้เสาปักผูกติดกับต้นไม้เป็นหลังคา ให้ผู้เสียหายขึ้นไปอยู่บนร้าน ทำด้วยไม้ไผ่เตี้ย ๆ คนร้ายล่ามโซ่ในป่าที่เต๊นท์ 4 วัน 4 คืน พฤติการณ์เช่นนี้ เห็นว่าการกระทำของพวกจำเลยได้กระทำโดยทรมารแล้วแต่ไม่ถึงกับเป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายแก่กายหรือจิตใจ จำเลยจึงไม่มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 313 วรรคสอง เมื่อจำเลยที่ 2ที่ 3 และที่ 5 ถูกจับกุมและรับสารภาพ ก็ได้เจ้าหน้าที่ตำรวจไปเอาตัวผู้เสียหายคืนมาโดยสมัครใจ มิใช่ว่าไปติดตามได้เอง และไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้รับอันตรายสาหัสหรือตกอยู่ในภาวะอันใกล้จะเป็นอันตรายต่อชีวิตประการใดดังนี้ ถือได้ว่าจำเลยได้จัดให้ผู้เสียหาย ผู้ถูกเอาตัวไป ผู้ถูกหน่วงเหนี่ยว หรือผู้ถูกกักขัง ได้รับเสรีภาพก่อนศาลชั้นต้นพิพากษา กรณีต้องด้วยมาตรา 316แห่งประมวลกฎหมายอาญา
พิพากษายืน
