แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือน จำเลยฎีกาขอให้รอการลงโทษ ผู้พิพากษาซึ่งลงชื่อในคำพิพากษาของศาลชั้นต้นรับรองว่า “เห็นว่าข้อที่ฎีกาไม่ใช่ปัญหาที่สำคัญ แต่เห็นว่าควรได้รับการพิจารณาวินิจฉัยจากศาลฎีกา จึงรับรองให้” ดังนี้ ถือไม่ได้ว่าเป็นการอนุญาตให้ฎีกา
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 143 จำคุก 3 เดือน ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน จำเลยฎีกาขอรอการลงโทษ
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “การที่ผู้พิพากษาซึ่งลงชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้นจะรับรองให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 221 นั้น จะต้องเห็นว่าข้อความที่ตัดสินนั้นเป็นปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลสูงสุดและอนุญาตให้ฎีกา แต่ในคดีนี้ผู้พิพากษาของศาลชั้นต้นได้รับรองฎีกาของจำเลยโดยบันทึกเหตุผลในคำรับรองว่า “พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าข้อที่ฎีกาไม่ใช่ปัญหาที่สำคัญ แต่เห็นว่าควรได้รับการพิจารณาวินิจฉัยจากศาลฎีกา จึงรับรองให้” บันทึกนี้แสดงว่าข้อความที่จะตัดสินนั้น ไม่ใช่ปัญหาสำคัญ จึงไม่เข้าหลักเกณฑ์ตามบทกฎหมายดังกล่าว ถือไม่ได้ว่าเป็นการอนุญาตให้ฎีกาโดยชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้
พิพากษายกฎีกาจำเลย”
