แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้จะถือว่าหนังสือของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้มีการส่งโดยชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 76ตั้งแต่เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2515 แล้วก็ตาม ก็ยังถือเป็นเด็ดขาดไม่ได้ว่าผู้ร้องได้รับในวันที่ส่งนั้นผู้ร้องอาจนำสืบความจริงว่าตนได้รับเมื่อใด เพื่อเป็นข้อแก้ตัวว่าตนได้ตอบปฏิเสธหนี้มาภายใน 14 วันนับแต่วันได้รับหนังสือเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะยืนยันให้ถือว่าผู้ร้องไม่ปฏิเสธหนี้ภายในกำหนดในเหตุที่ว่าหนังสือของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้ส่งไปยังสำนักทำการงานของผู้ร้องโดยชอบแล้วแต่ประการเดียวหาได้ไม่ แต่การที่ผู้ร้องแถลงไม่ติดใจนำพยานเข้าสืบ และมิได้นำสืบตามข้ออ้างของตนที่ว่าผู้ร้องเพิ่งทราบการเรียกร้องให้ชำระหนี้เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2515 ข้ออ้างดังกล่าวของผู้ร้องจึงไม่อาจรับฟังได้ ต้องถือว่าผู้ร้องรับทราบหนังสือทวงหนี้แล้วตั้งแต่วันที่ 6 มกราคม 2515 นั่นเอง
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ของห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลดำรงค์บริการ ซึ่งถูกศาลจังหวัดชัยนาทสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด ได้มีหนังสือลงวันที่ 4 มกราคม 2515 ถึงนายกเทศมนตรีเทศบาลเมืองชัยนาทแจ้งความให้เทศบาลเมืองชัยนาทชำระหนี้ค่าน้ำมันที่เทศบาลเมืองชัยนาทค้างชำระห้างหุ้นส่วน ฯ ดำรงค์บริการอยู่เป็นจำนวน 10,089.65 บาท โดยเจ้าพนักงานศาลจังหวัดชัยนาทได้นำไปส่งให้แก่เจ้าหน้าที่รับหนังสือของเทศบาลแล้วในวันที่ 6 เดือนเดียวกันเทศบาลเมืองชัยนาทโดย นายศิริ บำเพ็ญอยู่ นายกเทศมนตรีจึงยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นว่า เพิ่งทราบการเรียกร้องให้ชำระหนี้รายนี้เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2515 จึงได้มีหนังสือลงวันที่ 27 มกราคม 2515 ปฏิเสธหนี้รายนี้ เพราะเทศบาลได้ชำระจนหมดสิ้นแล้วแต่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เห็นว่า เทศบาลไม่ได้ปฏิเสธการชำระหนี้เสียภายในกำหนด 14 วันนับแต่วันได้รับหนังสือแจ้งความ จึงมีหนังสือลงวันที่ 28 มกราคม 2515 เตือนให้เทศบาลชำระหนี้ โดยถือว่าเทศบาลเป็นหนี้ตามจำนวนที่แจ้งไปเป็นการเด็ดขาดตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 มาตรา 119 ขอให้ศาลชั้นต้นสั่งว่าหนังสือของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ทั้งสองฉบับไม่มีผลบังคับ และเทศบาลเมืองชัยนาทไม่เป็นหนี้ ให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์งดการเรียกร้องให้ชำระหนี้รายนี้เสีย
ในวันนัดไต่สวน คู่กรณีแถลงรับกันว่า เจ้าพนักงานศาลนำหนังสือฉบับลงวันที่ 4 มกราคม 2515 ไปส่งให้แก่เจ้าหน้าที่รับหนังสือเทศบาลไม่ได้ส่งแก่ตัวนายศิรินายกเทศมนตรี และเจ้าพนักงานศาลไม่ได้ดูว่านายศิริไปทำงานหรือไม่ นายศิรินายกเทศมนตรีแถลงว่าเจ้าหน้าที่เทศบาลเพิ่งเสนอหนังสือทวงหนี้ฉบับนี้ให้นายศิรินายกเทศมนตรีทราบเมื่อวันที่ 27 เดือนเดียวกัน แล้วทั้งสองฝ่ายแถลงไม่ติดใจนำพยานเข้าสืบ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า หนังสือทวงหนี้ไม่ระบุตัวลูกหนี้ให้ชัดแจ้งว่าทวงหนี้จากนายศิริหรือทวงจากเทศบาล เจ้าพนักงานศาลไม่ได้ส่งหนังสือทวงหนี้ให้นายศิริตัวแทนของเทศบาล และไม่ปรากฏว่านายศิริไม่อยู่ในสำนักงาน การส่งหนังสือทวงหนี้จึงยังไม่ชอบ จึงมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ทวงหนี้ไปยังเทศบาลเมืองชัยนาทใหม่ให้ถูกต้อง
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า หนังสือทวงหนี้ฉบับลงวันที่ 4 มกราคม 2515 ประกอบกับหนังสือตอบของเทศบาลฉบับลงวันที่ 27 มกราคม 2515แสดงว่าเป็นการทวงหนี้จากเทศบาล การที่เจ้าหน้าที่ของเทศบาลรับหนังสือทวงหนี้ไว้ในวันที่ 6 มกราคม 2515 ถือได้ว่ารับไว้แทนนายกเทศมนตรีแล้ว การที่นายกเทศมนตรีทราบภายหลัง เป็นการบกพร่องในการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่เทศบาลเองการทวงหนี้จึงชอบแล้ว พิพากษากลับ ให้ยกคำร้องของเทศบาลเมืองชัยนาทผู้ร้อง
ผู้ร้องฎีกา
ข้อที่ผู้ร้องฎีกาว่า การส่งหนังสือทวงหนี้ดังกล่าวมิได้ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 74 และไม่ถูกต้องตามมาตรา 76 จึงยังฟังไม่ได้ว่าผู้ร้องได้รับหนังสือทวงหนี้ในวันที่ส่งนั้น
ศาลฎีกาเห็นว่า แม้จะถือว่าหนังสือของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้มีการส่งโดยชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 76ตั้งแต่เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2515 แล้วก็ตาม ก็ยังถือเป็นเด็ดขาดไม่ได้ว่าผู้ร้องได้รับในวันที่ส่งนั้น ผู้ร้องอาจนำสืบความจริงว่าตนได้รับเมื่อใด เพื่อเป็นข้อแก้ตัวว่าตนได้ตอบปฏิเสธหนี้มาภายใน 14 วันนับแต่วันได้รับหนังสือ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะยืนยันให้ถือว่าผู้ร้องไม่ปฏิเสธหนี้ภายในกำหนด ในเหตุที่ว่าหนังสือของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้ส่งไปยังสำนักงานทำการงานของผู้ร้องโดยชอบแล้วแต่ประการเดียว หาได้ไม่ ทั้งนี้ตามคำพิพากษาฎีกาที่ 1180/2506 ระหว่าง นายสอาด เนาว์ถิ่นสุขโจทก์ บริษัทพลอิศรวัฒน์ จำกัด จำเลย ร้อยเอกประดิษฐ์ เวชรักษ์ ผู้ร้อง แต่อย่างไรก็ดี การที่ผู้ร้องแถลงในวันนัดไต่สวนว่าไม่ติดใจนำพยานเข้าสืบอีกต่อไป และต่อมาผู้ร้องก็มิได้นำสืบตามข้ออ้างของตนที่ว่านายศิริ บำเพ็ญอยู่ นายกเทศมนตรีของผู้ร้องเพิ่งทราบการเรียกร้องให้ชำระหนี้เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2515 เช่นนี้ข้ออ้างดังกล่าวของผู้ร้องจึงไม่อาจรับฟังได้ ต้องถือว่าผู้ร้องได้รับทราบหนังสือทวงหนี้ลงวันที่ 4 มกราคม 2515 แล้ว ตั้งแต่วันที่ 6 มกราคม 2515 นั่นเอง คำตอบปฏิเสธหนี้ของผู้ร้องจึงเกินกำหนดเวลา 14 วันตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483มาตรา 119
พิพากษายืน
