แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้จะได้ความว่าจำเลยถลกกระโปรงและถอดกางเกงในของผู้เสียหายและจำเลยลงเหนือเข่า โดยจำเลยนอนทับผู้เสียหายและใช้เข่าแยกขาผู้เสียหายออกก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงจากการที่แพทย์ตรวจร่างกายของผู้เสียหายในวันเกิดเหตุว่า ไม่ปรากฏรอยช้ำของอวัยวะเพศ ไม่พบรอยฉีกขาดของเยื่อพรหมจารี และไม่พบเชื้ออสุจิในช่องคลอดของผู้เสียหายดังนี้ ย่อมแสดงว่าอวัยวะเพศของจำเลยยังมิได้ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหาย จำเลยจึงมีความผิดเพียงพยายามข่มขืนกระทำชำเราเท่านั้น.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพรากผู้เยาว์ และข่มขืนกระทำชำเราตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 318, 276
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาเรียงกระทงลงโทษ ฐานข่มขืนกระทำชำเราตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 จำคุก 4 ปี ฐานพรากผู้เยาว์ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 318 จำคุก 2 ปี รวมจำคุก 6 ปี คำให้การรับสารภาพชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาอยู่บ้าง ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุก 4 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ประกอบด้วยมาตรา 80 จำคุก 2 ปี 8 เดือนรวมโทษตามมาตรา 318 ซึ่งศาลชั้นต้นจำคุก 2 ปีแล้วเป็นโทษจำคุก4 ปี 8 เดือน จำเลยรับสารภาพในชั้นสอบสวน ลดโทษให้หนึ่งในสามคงจำคุก 3 ปี 1 เดือน 10 วัน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ‘พิเคราะห์แล้วเห็นว่า การที่จำเลยถลกกระโปรงและถอดกางเกงในของผู้เสียหายลงมาเหนือเข่าและถอดกางเกงของจำเลยลงมาเหนือเข่าไม่น่าจะทำให้จำเลยข่มขืนกระทำชำเราได้สะดวก เพราะขาของผู้เสียหายแยกออกไม่ได้มากเนื่องจากติดกางเกงในของผู้เสียหาย จำเลยเองก็แยกขาไม่ได้เพราะติดกางเกงในของจำเลยเช่นกัน ทำให้จำเลยไม่อาจเอาอวัยวะเพศของจำเลยใส่เข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายได้ และเมื่อแพทย์ตรวจร่างกายของผู้เสียหายแล้วก็ไม่ปรากฏรอยช้ำของอวัยวะเพศ ไม่พบรอยฉีกขาดของเยื่อพรหมจารี และไม่พบเชื้ออสุจิในช่องคลอดของผู้เสียหาย หากอวัยวะเพศของจำเลยล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหายแม้เพียงเล็กน้อยอวัยวะเพศของผู้เสียหายก็น่าจะมีรอยช้ำบ้าง เยื่อพรหมจารีก็ต้องฉีกขาดหรือได้พบเชื้ออสุจิในช่องคลอดของผู้เสียหายหลงเหลืออยู่บ้างเพราะแพทย์ก็ได้ตรวจร่างกายของผู้เสียหายในวันเกิดเหตุนั้นเอง ศาลฎีกาจึงเชื่อว่าอวัยวะเพศของจำเลยยังมิได้ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยวะเพศของผู้เสียหาย การกระทำของจำเลยเป็นเพียงพยายามกระทำความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายเท่านั้นศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว’
พิพากษายืน.
