แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์สำแดงรายการสินค้าในใบขนสินค้าขาเข้าและแบบแสดงรายการการค้าเป็นภาษาไทยว่าสินค้าที่โจทก์นำเข้าคืออุปกรณ์ของปากกา ยี่ห้อ เรโนลด์ ชนิด 094 ความจริงสินค้าที่โจทก์นำเข้าคือปากกาลูกลื่น ยี่ห้อเรโนลด์ ชนิด 093 เมื่อปรากฏว่าเหตุที่ระบุว่าเป็นอุปกรณ์ของปากกาเป็นเพราะผู้ทำใบขนแปลเป็นภาษาไทยผิดพลาด และที่เป็นปากกาลูกลื่นชนิด 093 เพราะผู้ขายส่งมาให้ผิดไปจากที่โจทก์สั่งซื้อ ดังนี้ เมื่อปากกาทั้งสองชนิดมีราคาเท่ากัน การที่ผู้ขายส่งปากกาชนิด 093 มาให้ก็ไม่ทำให้อากรขาเข้าเปลี่ยนแปลงไป การที่จำเลยประเมินให้โจทก์ชำระอากรขาเข้าเพิ่มขึ้น จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย คำฟ้องของโจทก์ขอให้จำเลยคืนอากรขาเข้าพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องคือวันที่ 23 พฤษภาคม 2531 การที่ศาลภาษีอากรกลางพิพากษาให้จำเลยคืนอากรขาเข้าพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันที่ 30 กรกฎาคม 2529 จึงเป็นการพิพากษาให้จำเลยชำระเกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้องปัญหานี้เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนแม้จำเลยมิได้อุทธรณ์ ศาลฎีกาก็มีอำนาจหยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์นำปากกาลูกลื่นเครื่องหมายการค้า “เรโนลด์”เข้ามาในราชอาณาจักร โดยชำระภาษีอากรแล้ว แต่เมื่อโจทก์ไปขอรับสินค้า เจ้าหน้าที่ของจำเลยแจ้งว่า โจทก์สำแดงรายการสินค้าในใบขนสินค้าขาเข้าและแบบแสดงรายการการค้าผิดประเภท ต้องชำระอากรเพิ่ม โจทก์จึงวางประกันค่าอากรและรับสินค้าไป ต่อมาเจ้าหน้าที่ของจำเลยประเมินให้โจทก์ชำระอากรเพิ่มเป็นเงิน 65,209.34 บาทซึ่งโจทก์ได้ชำระแล้ว โจทก์ไม่เห็นด้วย เพราะชิปปิ้งแปลคำว่าปากกาลูกลื่นในภาษาอังกฤษเป็นอุปกรณ์ของปากกา แต่มิได้ทำให้ชนิดและประเภทของสินค้า พิกัดอัตราศุลกากร และราคาสินค้าผิดไปจากที่โจทก์ซื้อมา การที่จำเลยประเมินให้โจทก์เสียภาษีเพิ่มขึ้นจึงไม่ชอบ ขอให้พิพากษาว่าการประเมินดังกล่าวไม่ชอบ ให้จำเลยคืนเงินอากรที่เรียกเก็บเพิ่มพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่า โจทก์ยื่นใบขนสินค้าขาเข้าและแบบแสดงรายการการค้าสำแดงสินค้าที่นำเข้าเป็นอุปกรณ์ปากกา ยี่ห้อเรโนลด์แบบ 094 ครั้นเจ้าหน้าที่ของจำเลยเปิดหีบห่อเพื่อตรวจปล่อยสินค้าปรากฏว่าสินค้าของโจทก์เป็นปากกาเขียนแบบ ยี่ห้อเรโนลด์ แบบ 093คนละชนิดกับที่โจทก์สำแดงไว้และมีราคาสูงกว่าอุปกรณ์ปากกาเจ้าพนักงานของจำเลยจึงประเมินให้โจทก์ชำระภาษีเพิ่ม การประเมินของจำเลยชอบแล้ว ขอให้ยกฟ้อง
ศาลภาษีอากรกลางพิพากษาให้จำเลยคืนเงินภาษีอากรขาเข้าพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า สินค้าที่โจทก์นำเข้าเป็นปากกาชนิด093 แต่ที่ระบุในใบขนสินค้าขาเข้าฯ ว่าเป็นอุปกรณ์ปากกานั้นเพราะผู้ทำใบขนแปลเป็นภาษาไทยผิดพลาด และสินค้าที่โจทก์สั่งซื้อเป็นปากกา ชนิด 094 แต่ผู้ขายกลับส่งสินค้าปากกาชนิด 093 ซึ่งมีราคาเท่ากันมาให้แทน และวินิจฉัยว่า แม้จะเป็นสินค้าคนละชนิดกับที่โจทก์สั่งซื้อ แต่เมื่อปากกาทั้งสองชนิดมีราคาเท่ากัน การที่ผู้ขายส่งปากกาชนิด 093 หรือ 094 มาให้ ก็ไม่ทำให้อากรขาเข้าที่โจทก์จะต้องชำระให้จำเลยเปลี่ยนแปลงไปแต่ประการใด การที่จำเลยประเมินให้โจทก์ชำระอากรขาเข้าเพิ่มขึ้น จึงเป็นการประเมินที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย และเมื่อปรากฏว่าโจทก์มีคำขอให้จำเลยคืนเงินภาษีพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องคือวันที่ 23 พฤษภาคม 2531เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ แต่ศาลภาษีอากรกลางพิพากษาให้จำเลยคืนเงินภาษีพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันที่ 30 กรกฎาคม 2529ศาลภาษีอากรกลางจึงพิพากษาให้จำเลยชำระเกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้อง ปัญหานี้แม้จำเลยมิได้อุทธรณ์แต่เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกามีอำนาจหยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้
พิพากษาแก้ให้จำเลยชำระดอกเบี้ยนับแต่วันที่ 23 พฤษภาคม 2531เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลภาษีอากรกลาง.
