แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดฉบับที่ 86 พ.ศ. 2528 ซึ่งให้ ยกเลิก ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่76 พ.ศ. 2527 เรื่อง กำหนดมาตรการเกี่ยวกับการผลิตการจำหน่ายและการป้องกันการกักตุนสินค้าควบคุม มีผลเพียงว่านับแต่วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2528 อันเป็นวันที่ประกาศฉบับที่86 พ.ศ. 2528 มีผลใช้บังคับ บุคคลซึ่งมีหน้าที่แจ้งปริมาณการจำหน่าย ปริมาณสินค้าคงเหลือและสถานที่เก็บสินค้าตามประกาศฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527 ก็เป็นอันไม่ต้องยื่นแบบแจ้งรายละเอียดดังกล่าวต่อพนักงานเจ้าหน้าที่อีกเท่านั้น จึงไม่ใช่กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังบัญญัติว่า การกระทำของผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามประกาศฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527 ไม่เป็นความผิดแต่อย่างใดจึงไม่มีผลลบล้างการกระทำของ จำเลยทั้งสองซึ่งเป็นความผิดตามประกาศฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527ที่ออกตามความใน พ.ร.บ. กำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดฯซึ่งใช้บังคับในขณะนั้น กรณีไม่ต้องตาม ป.อ. มาตรา 2 วรรคสอง.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. 2522 มาตรา 8, 23, 24, 25, 43, 47ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่ 71 พ.ศ. 2527 ลงวันที่ 7 พฤศจิกายน 2527 ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527 ลงวันที่ 15 พฤศจิกายน 2527 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83
จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. 2522 มาตรา 43ประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่71 ลงวันที่ 7 พฤศจิกายน 2527 และฉบับที่ 76 ลงวันที่ 15 พฤศจิกายน2527 จำเลยที่ 1 ปรับ 20,000 บาท จำเลยที่ 2 ให้จำคุก 1 ปีและปรับ 20,000 บาท จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา นับเป็นเหตุบรรเทาโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 78 เห็นสมควรลดโทษให้กึ่งหนึ่ง จำเลยที่ 1 ปรับ 10,000 บาทจำเลยที่ 2 คงจำคุก 6 เดือน และปรับ 10,000 บาท โทษจำคุกเห็นสมควรรอไว้มีกำหนด 2 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ในกรณีที่จำเลยทั้งสองไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “คดีมีปัญหาว่าประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่ 86 พ.ศ. 2528 ซึ่งให้ยกเลิกประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527 เรื่องกำหนดมาตรการเกี่ยวกับการผลิตการจำหน่าย และการป้องกันการกักตุนสินค้าควบคุมเป็นกฎหมายที่ยกเลิกความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 2 อันจะทำให้จำเลยพ้นจากการเป็นผู้กระทำผิดหรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า เมื่อวันที่7 พฤศจิกายน 2527 คณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดได้ออกประกาศฉบับที่ 71 พ.ศ. 2527 เรื่อง การกำหนดสินค้าควบคุม โดยกำหนดไว้ในข้อ 15 ว่าให้รถยนต์นั่งรถยนต์บรรทุกเป็นสินค้าควบคุม และต่อมาเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน 2527 คณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดได้ออกประกาศ ฉบับที่ 76พ.ศ. 2527 เรื่อง กำหนดมาตรการเกี่ยวกับการผลิต การจำหน่ายและการป้องกันการกักตุนสินค้าควบคุม โดยกำหนดให้บุคคลซึ่งเป็นผู้ผลิต ประกอบ และนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งรถยนต์นั่งและรถยนต์บรรทุกเพื่อจำหน่ายเป็นทางค้าปกติ และบุคคลผู้ซึ่งเป็นตัวแทนจำหน่ายรถยนต์นั่งและรถยนต์บรรทุกแต่ผู้เดียวหรือตัวแทนจำหน่ายช่วงที่หนึ่งจากบุคคลซึ่งเป็นผู้ผลิต ประกอบ และนำเข้ามาในราชอาณาจักร ซึ่งรถยนต์นั่งและรถยนต์บรรทุกเพื่อจำหน่ายเป็นทางค้าปกติ แจ้งปริมาณการจำหน่าย ปริมาณสินค้าคงเหลือ และสถานที่เก็บสินค้า เป็นสองงวดต่อเดือน งวดแรกให้รายงานสำหรับวันที่ 1-15 และงวดที่สองให้รายงานสำหรับวันที่ 16 ถึงวันสิ้นเดือน โดยรายงานเป็นประจำภายใน 7 วันนับแต่วันสิ้นงวดการรายงานในแต่ละงวด โดยยื่นแจ้งรายละเอียดตามแบบที่เลขาธิการคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดกำหนดต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ หากบุคคลผู้มีหน้าที่ดังกล่าวไม่ปฏิบัติตามต้องมีความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด พ.ศ. 2522 ต่อมาเมื่อวันที่1 กุมภาพันธ์ 2528 คณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดได้ออกประกาศ ฉบับที่ 86 พ.ศ. 2528 เรื่อง การยกเลิกประกาศ โดยให้ยกเลิกประกาศคณะกรรมการกลางกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาด ฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527 เรื่อง กำหนดมาตรการเกี่ยวกับการผลิต การจำหน่าย และการป้องกันการกักตุนสินค้าควบคุม นั้นเสียเห็นว่าการยกเลิกตามประกาศดังกล่าวมีผลเพียงว่านับแต่วันที่ 2กุมภาพันธ์ 2528 อันเป็นวันที่ประกาศ ฉบับที่ 86 พ.ศ. 2528มีผลใช้บังคับ บุคคลซึ่งมีหน้าที่แจ้งปริมาณการจำหน่าย ปริมาณสินค้าคงเหลือและสถานที่เก็บสินค้าตามประกาศ ฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527ก็เป็นอันไม่ต้องยื่นแบบแจ้งรายละเอียดดังกล่าวต่อพนักงานเจ้าหน้าที่อีกเท่านั้น จึงไม่ใช่กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังบัญญัติว่า การกระทำของผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามประกาศ ฉบับที่ 76พ.ศ. 2527 ไม่เป็นความผิดแต่อย่างใด จึงไม่มีผลลบล้างการกระทำของจำเลยทั้งสองซึ่งเป็นความผิดตามประกาศ ฉบับที่ 76 พ.ศ. 2527ที่ออกตามความในพระราชบัญญัติกำหนดราคาสินค้าและป้องกันการผูกขาดพ.ศ. 2522 ซึ่งใช้บังคับในขณะนั้นกรณีไม่ต้องตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 2 วรรคสอง…”
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
