เช่าซื้อ(รถยนต์) ค้ำประกัน : กรณีเจ้าหนี้ไม่ได้มีหนังสือทวงถามผู้ค้ำประกันภายใน 60 วัน นับแต่ลูกหนี้ผิดนัด ผู้ค้ำประกันต้องร่วมรับผิดในค่าขาดประโยชน์เพียง 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4998/2562
ใช้เวลาอ่านประมาณ 1 นาที
จากคำเบิกความของพยานโจทก์และพยานหลักฐานได้ความว่าจำเลยที่ 1 ผิดนัดไม่ชำระค่าเช่าซื้อตั้งแต่วันที่ 21 มีนาคม 2558 เป็นต้นมา แม้ตามสำเนาหนังสือเอกสารหมาย จ.9 จะลงวันที่ 2 เมษายน 2558 ซึ่งเป็นเวลาภายหลังจากจำเลยที่ 1 ผิดนัดไม่ถึง 60 วัน ก็ตาม แต่เมื่อพิจารณาเอกสารดังกล่าวทั้งสี่แผ่นแล้ว ไม่ปรากฏว่ามีหลักฐานว่าจำเลยที่ 2 ได้รับหนังสือฉบับนี้แต่อย่างใด กรณียังฟังไม่ได้ว่า โจทก์ได้บอกกล่าวให้แก่จำเลยที่ 2 ทราบถึงการผิดนัดของจำเลยที่ 1 แล้ว แต่อย่างไรก็ตามได้ความต่อไปว่าโจทก์มีหนังสือไปถึงจำเลยที่ 2 อีกสามฉบับ กล่าวคือ เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2558 โจทก์แจ้งให้ชำระหนี้ปิดบัญชีและประมูลขายทอดตลาดรถยนต์ เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2559 โจทก์แจ้งผลการประมูลและสรุปภาระหนี้ และเมื่อวันที่ 15 มีนาคม 2559 โจทก์แจ้งให้ชำระหนี้ส่วนที่ขาดทุนตามเอกสารหมาย จ.11 จ.13 และ จ.14 ซึ่งจำเลยที่ 2 ได้รับหนังสือดังกล่าวแล้ว โดยหนังสือทั้งสามฉบับนี้มีเนื้อความโดยสรุปว่าจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นลูกหนี้ชั้นต้นมียอดหนี้จำนวนเงินที่ค้างชำระจนโจทก์ได้บอกเลิกสัญญาและติดตามรถยนต์กลับคืนและได้นำออกขายทอดตลาดแจ้งยอดให้จำเลยที่ 2 ชำระหนี้ส่วนที่โจทก์ขาดทุนอยู่ เช่นนี้ ถือได้ว่าก่อนฟ้อง โจทก์มีหนังสือบอกกล่าวทวงถามไปยังจำเลยที่ 2 ผู้ค้ำประกันแล้ว กรณีจึงไม่ต้องด้วย ป.พ.พ. มาตรา 686 วรรคหนึ่ง (ที่แก้ไขใหม่) ซึ่งกำหนดว่า เจ้าหนี้จะเรียกให้ผู้ค้ำประกันชำระหนี้ก่อนที่หนังสือบอกกล่าวจะไปถึงผู้ค้ำประกันมิได้ ดังนี้ โจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้องให้จำเลยที่ 2 ผู้ค้ำประกันรับผิดตามสัญญาเช่าซื้อได้
หนังสือฉบับลงวันที่ 19 พฤศจิกายน 2558 ซึ่งเป็นฉบับแรกในสามฉบับดังกล่าว ปรากฏว่ามีผู้ลงลายมือชื่อไว้แทนจำเลยที่ 2 เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 2558 ตามใบไปรษณีย์ตอบรับเอกสารหมาย จ.11 ซึ่งหากนับตั้งแต่วันที่ 21 มีนาคม 2558 อันเป็นวันที่จำเลยที่ 1 ผิดนัดถึงวันดังกล่าวย่อมมีระยะเกินกว่า 60 วันแล้ว กรณีจึงเป็นไปตาม ป.พ.พ. มาตรา 686 วรรคสอง ที่แก้ไขใหม่ ซึ่งมีผลใช้บังคับในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2558 ก่อนที่จำเลยที่ 1 จะผิดนัด โดยบทบัญญัติดังกล่าวกำหนดว่า ในกรณีที่เจ้าหนี้มิได้มีหนังสือบอกกล่าวไปยังผู้ค้ำประกันภายใน 60 วัน นับแต่วันที่ลูกหนี้ผิดนัด ให้ผู้ค้ำประกันหลุดพ้นจากความรับผิดในดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทน ตลอดจนค่าภาระติดพันอันเป็นอุปกรณ์แห่งหนี้รายนั้นบรรดาที่เกิดขึ้นภายหลังจากพ้นกำหนด 60 วัน ดังนี้ จำเลยที่ 2 จึงไม่ต้องร่วมกับจำเลยที่ 1 รับผิดชำระดอกเบี้ยนับถัดจากวันฟ้องแก่โจทก์ สำหรับค่าขาดประโยชน์ถือเป็นค่าสินไหมทดแทนอย่างหนึ่ง จำเลยที่ 2 จึงต้องร่วมรับผิดในค่าขาดประโยชน์เพียง 60 วัน นับแต่วันที่จำเลยที่ 1 ผิดนัด
