แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ทรัพย์ที่ถูกยึดได้รับความเสียหายเพราะการกระทำของโจทก์จำเลยจะขอให้รอการขายทอดตลาด เพื่อให้ศาลไต่สวนความเสียหายนั้นก่อนไม่ได้ เพราะไม่ใช่เหตุตามกฎหมายที่เจ้าพนักงานบังคับคดีจะงดการบังคับคดีไว้ เจ้าพนักงานบังคับคดีมีหน้าที่ต้องดำเนินการขายทอดตลาดให้เป็นไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 308,309ศาลจึงไม่จำต้องกำหนดราคาขายขั้นต่ำของทรัพย์ที่ขายแต่อย่างใด
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาให้จำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมร่วมกันหรือแทนกันชำระเงินให้โจทก์จำนวนเงิน3,986,575.12 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยและค่าฤชาธรรมเนียม จำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมทราบคำบังคับแล้วไม่ปฏิบัติตาม โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดีไปยึดที่ดินโฉนดเลขที่ 7469 พร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 1 เพื่อขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้โจทก์
ระหว่างประกาศขายทอดตลาด จำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมยื่นคำร้อง ขอให้ศาลชั้นต้นไต่สวนถึงความเสียหายของทรัพย์ที่ถูกยึดซึ่งเกิดขึ้นเพราะการกระทำของโจทก์ และขอให้งดการขายทอดตลาดไว้ก่อน กับกำหนดราคาขั้นต่ำในการขายทอดตลาด7,500,000 บาท ศาลชั้นต้นรับคำร้องแล้วนัดไต่สวนคำร้องของจำเลยทั้งสองและจำเลยร่วม ก่อนศาลชั้นต้นทำการไต่สวนคำร้องจำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นรอคดีไว้ก่อนและให้เรียกเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เข้ามาในคดีแทนจำเลยร่วมเพราะจำเลยร่วมถูกศาลสั่งพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดแล้ว ต่อมาเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์แถลงว่า ทรัพย์ตามคำร้องที่จำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมขอให้ไต่สวนว่าเกิดความเสียหายขึ้นเป็นทรัพย์ของจำเลยที่ 1 จำเลยร่วมไม่มีส่วนเป็นเจ้าของด้วยเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่ขอเข้าว่าคดีแทนจำเลยร่วมศาลชั้นต้นจึงให้นัดไต่สวนคำร้องต่อไป ถึงวันนัดจำเลยที่ 1ไม่มีพยานมาศาลและขอเลื่อนคดี โจทก์แถลงคัดค้านว่า จำเลยที่ 1 มีเจตนาประวิงคดี ขอให้ศาลมีคำสั่งขายทอดตลาดทรัพย์ต่อไป ส่วนค่าเสียหายของทรัพย์ที่ถูกยึด ขอให้เจ้าพนักงานบังคับคดีเป็นผู้ไปประเมินราคาซึ่งโจทก์จะยอมชดใช้ค่าเสียหายตามที่เจ้าพนักงานบังคับคดีประเมิน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยที่ 1 มีเจตนาประวิงคดี จึงมีคำสั่งให้งดการไต่สวนพยานจำเลยที่ 1 ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีเป็นผู้ประเมินค่าเสียหายของทรัพย์ที่ถูกยึดและประกาศขายทอดตลาดทรัพย์ต่อไป
จำเลยทั้งสองและจำเลยร่วมอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ตามคำร้องลงวันที่ 29 มีนาคม 2531และตามฎีกาของจำเลยทั้งสองที่อ้างว่าทรัพย์ที่ถูกยึดเสียหายขอให้รอการขายทอดตลาดไว้ก่อนเพื่อไต่สวนความเสียหายนั้นไม่ใช่เหตุตามกฎหมายที่เจ้าพนักงานบังคับคดีจะงดการบังคับคดีได้ และไม่มีเหตุสมควรที่ศาลจะสั่งให้งดการบังคับคดีไว้ ส่วนที่จำเลยทั้งสองฎีกาว่าจำเลยร่วมซึ่งเป็นหุ้นส่วนผู้จัดการห้างจำเลยที่ 1 ถูกพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดแล้ว ศาลชั้นต้นควรเลื่อนการไต่สวนเกี่ยวกับความเสียหายของทรัพย์ที่ถูกยึดไปจนกว่าเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะเข้ามาสู้คดีแทนจำเลยร่วมและจนกว่าจำเลยที่ 1 จะตั้งหุ้นส่วนผู้จัดการคนใหม่แทนจำเลยร่วมนั้นเห็นว่าทรัพย์ที่ถูกยึดเป็นของจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นนิติบุคคลต่างหากจากจำเลยร่วม การที่จำเลยร่วมถูกพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาดเป็นเรื่องเฉพาะตัวไม่เกี่ยวกับจำเลยที่ 1 แต่อย่างใด ทั้งจำเลยที่ 1 มีทนายความสามารถดำเนินคดีแทนได้อยู่แล้ว จึงไม่มีเหตุต้องเลื่อนการไต่สวน เมื่อจำเลยที่ 1 ไม่นำพยานมาให้ไต่สวนตามนัด การที่ศาลชั้นต้นให้งดการไต่สวนแล้วมีคำสั่งไปตามที่เห็นสมควรจึงชอบแล้วและที่จำเลยทั้งสองฎีกาขอให้กำหนดราคาขายขั้นต่ำ โดยให้ศาลชั้นต้นไต่สวนในส่วนนี้แล้วรายงานศาลฎีกานั้น เห็นว่า การขายทอดตลาดทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษาเจ้าพนักงานบังคับคดีมีหน้าที่ต้องดำเนินการไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 308 และมาตรา 309อยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่ศาลจะต้องไปกำหนดราคาขายขั้นต่ำไว้ศาลล่างทั้งสองพิพากษามาชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยทั้งสองฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
