แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้จำเลยนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลหรือนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันไว้ต่อศาลภายใน15วันอันเป็นการให้จำเลยเลือกปฏิบัติทางใดทางหนึ่งซึ่งแม้จะไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา234เมื่อจำเลยปฏิบัติตามคำสั่งศาลชั้นต้นโดยนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางภายในกำหนดจึงมีเหตุน่าเชื่อว่าจำเลยไม่มีเจตนาฝ่าฝืนไม่นำเงินที่จะต้องชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลการที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้องของจำเลยจึงเป็นการไม่ชอบ
ย่อยาว
คดี นี้ สืบเนื่อง มาจาก โจทก์ ฟ้อง จำเลย ให้ ชดใช้ ค่าสินไหมทดแทนกรณี ลูกจ้าง ของ จำเลย ทำละเมิด ต่อ โจทก์ ศาลชั้นต้น พิพากษา ให้ จำเลยชำระ เงิน 21,300 บาท พร้อม ด้วย ดอกเบี้ย อัตรา ร้อยละ 7.5 ต่อ ปีนับแต่ วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2535 เป็นต้น ไป จนกว่า จะ ชำระ เสร็จแก่ โจทก์
จำเลย อุทธรณ์
ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ไม่รับ อุทธรณ์
จำเลย ยื่น คำร้องอุทธรณ์ คำสั่ง ที่ ไม่รับ อุทธรณ์
ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ว่า ให้ ผู้อุทธรณ์ คำสั่ง ไม่รับ อุทธรณ์นำ เงิน ค่าฤชาธรรมเนียม ทั้งปวง มา วางศาล หรือ นำ เงิน มา ชำระ ตาม คำพิพากษาหรือ หา ประกัน ไว้ ต่อ ศาล ภายใน 15 วัน ต่อมา จำเลย นำ เงิน ค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวง มา วางศาล ภายใน กำหนด ศาลชั้นต้น จึง มี คำสั่ง ว่า รับ เป็นคำร้องอุทธรณ์ คำสั่ง สำเนา ให้ โจทก์ การ ส่ง ไม่มี ผู้รับ โดยชอบ ให้ ปิดให้ จำเลย นำ ส่ง ใน 7 วัน
ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 มี คำสั่ง ว่า จำเลย มิได้ นำ เงิน มา ชำระ ตามคำพิพากษา หรือ หา ประกัน ให้ ไว้ ต่อ ศาลชั้นต้น ภายใน กำหนด สิบ ห้า วันนับแต่ วันที่ ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ให้ยก คำร้องอุทธรณ์ คำสั่ง ของ จำเลย
จำเลย ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ชัดแจ้ง ว่า ให้ จำเลยนำ เงิน ค่าฤชาธรรมเนียม ทั้งปวง มา วางศาล หรือ นำ เงิน มา ชำระ ตาม คำพิพากษาหรือ หา ประกัน ไว้ ต่อ ศาล ภายใน 15 วัน อันเป็น การ ให้ จำเลย เลือก ปฏิบัติทางใดทางหนึ่ง ซึ่ง แม้ จะ ไม่ชอบ ด้วย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 แต่ จำเลย ก็ ได้ ปฏิบัติ ทาง หนึ่ง ซึ่ง ศาลชั้นต้น สั่ง ไว้เรียบร้อย แล้ว โดย นำ ค่าฤชาธรรมเนียม ทั้งปวง มา วางศาล ภายใน กำหนดศาลชั้นต้น จึง มี คำสั่ง ให้ รับ อุทธรณ์ คำสั่ง ที่ ไม่รับ อุทธรณ์ ของ จำเลยเช่นนี้ กรณี จึง มีเหตุ ให้ น่าเชื่อ ว่า จำเลย ไม่มี เจตนา ฝ่าฝืนไม่นำ เงิน ที่ ต้อง ชำระ ตาม คำพิพากษา มา วางศาล หรือ หา ประกัน ให้ ไว้ต่อ ศาล ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234ที่ ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 มี คำสั่ง ยกคำร้อง มา นั้น ศาลฎีกา ไม่เห็น พ้อง ด้วยฎีกา ของ จำเลย ฟังขึ้น ”
พิพากษากลับ ให้ จำเลย นำ เงิน ที่ ต้อง ชำระ ตาม คำพิพากษา มา วางศาลชั้นต้น หรือ หา ประกัน ให้ ไว้ ต่อ ศาลชั้นต้น ภายใน 7 วัน นับแต่วัน ฟัง คำพิพากษา นี้ หาก จำเลย ดำเนินการ หรือไม่ ดำเนินการ ภายใน กำหนดดังกล่าว ก็ ให้ ศาลชั้นต้น ส่ง คำร้องอุทธรณ์ คำสั่ง ไม่รับ อุทธรณ์ของ จำเลย ไป ยัง ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 เพื่อ สั่ง ต่อไป
