แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้จำเลยจะรับว่าอยู่อาศัยในที่เช่าก็ตาม ยังฟังไม่ชัดลงไปว่า เป็นการอยู่ในฐานะ “อยู่อาศัย” ตามพระราชบัญญัติ หรือเพียงอยู่ในฐานะที่เข้าไปประกอบกิจ (อ้างฎีกาที่ 1099-1147/2491)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้ง 3 สำนวนเช่าตึกของโจทก์ทำเป็นสถานที่ค้าและอยู่ในทำเลการค้า จำเลยได้ใช้ตึกที่เช่านี้ประกอบการค้าเป็นประธาน อยู่อาศัยเป็นอุปกรณ์ โจทก์ได้บอกเลิกสัญญาจำเลยไม่ส่งสถานที่คืน จึงขอให้ขับไล่จำเลยและเรียกค่าเสียหายจำเลยให้การว่า จำเลยได้เช่าเพื่อใช้และใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ด้วย มิได้ประกอบการค้าแต่อย่างเดียว จำเลยได้รับความคุ้มครองของ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ชั้นพิจารณาจำเลยยอมรับว่าอาศัยอยู่ในที่เช่าจริงแต่ทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ ศาลชั้นต้นงดสืบพยานแล้ววินิจฉัยว่ากรณีตกอยู่ภายใต้ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าพิพากษายกฟ้องศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้จำเลยจะรับว่าจำเลยได้เข้าอยู่ในที่เช่าด้วยก็ดี และถึงแม้จะใช้คำว่าอาศัยก็ตาม แต่ยังไม่ชัดลงไปว่า เป็นการอยู่ในฐานะ “อยู่อาศัย” ตาม พระราชบัญญัติ หรือเพียงแต่อยู่ในฐานะที่เข้าไปประกอบกิจ
พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาพิพากษาใหม่ตามแนวข้อกฎหมายดังกล่าวไว้ในคำพิพากษาฎีกา ที่ 1099-1147/2491
