แหล่งที่มา : สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการวินิจฉัยฯ
ย่อสั้น
คดีนี้เอกชนเป็นโจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๓ เอกชนซึ่งเป็นผู้รับเหมาจากกรมทางหลวงจำเลยที่ ๔ ได้ขุดหลุมลึกเพื่อก่อสร้างท่อเหลี่ยมระบายน้ำบนทางหลวงลึกประมาณ ๒ ถึง ๓ เมตร โดยไม่ติดตั้งป้ายสัญญาณ ป้ายเตือน หรืออุปกรณ์เพื่อให้รู้ว่าบริเวณดังกล่าวมีการก่อสร้าง เป็นเหตุให้โจทก์ที่ ๒ ขับรถยนต์ตกลงไปในหลุมได้รับบาดเจ็บรถยนต์ได้รับความเสียหายและบุตรของโจทก์ที่ ๑ ซึ่งเป็นผู้โดยสารถึงแก่ความตาย จึงเป็นการฟ้องกล่าวอ้างถึงความประมาทเลินเล่อของจำเลยที่ ๒ และที่ ๓ ผู้รับจ้างและจำเลยที่ ๑ ลูกจ้างของจำเลยที่ ๓ ผู้ควบคุมงานก่อสร้าง อันเป็นข้อพิพาทจากการกระทำละเมิดระหว่างเอกชนด้วยกัน แม้โจทก์ทั้งสามจะฟ้องกรมทางหลวงจำเลยที่ ๔ ซึ่งเป็นหน่วยงานทางปกครองเจ้าของโครงการเข้ามาในคดีด้วย แต่ก็เป็นการฟ้องให้ร่วมรับผิดกับจำเลยอื่นซึ่งเป็นเอกชน ในฐานะที่จำเลยที่ ๔ เป็นผู้ว่าจ้างตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๒๕ ข้อพิพาทในคดีนี้จึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระทำละเมิดทางแพ่งที่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม สำหรับคำฟ้องในส่วนของโจทก์ที่ ๔ ซึ่งเป็นบริษัทประกันภัยที่ฟ้องขอให้จำเลยที่ ๓ และจำเลยที่ ๔ รับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนที่โจทก์ที่ ๔ ในฐานะผู้รับประกันได้ชดใช้ให้แก่ผู้เอาประกันภัยและผู้รับประโยชน์นั้น ก็เป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับละเมิดทางแพ่งและการประกันภัยซึ่งอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรมเช่นกัน
