แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มฤดก,พินัยกรรม อายุความ ฟ้องเรียกทรัพย์ตามพินัยกรรมเมื่อเกินปีแล้วก็ได้
ลักษณพะยาน
ต้นพินัยกรรมหายส่งสำเนาและนำพะยานบุคคลผู้ลุกนั่ง พินัยกรรมมาเบิกความประกอบฟังได้
วิธีพิจารณาแพ่ง
หน้าที่นำสืบ ผู้จัดการมรฤกแลเป็นผู้เก็บพินัยกรรมค้านว่าสำเนาพินัยกรรมที่เขานำส่งไม่ถูกต้องเป็นหน้าที่ตัวต้องนำสืบ ป.พ.พ.ม.145 เงื่อนไงที่เกินเวลาอันสมควรแล้วจะยกขึ้นต่อสู้ไม่ได้
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกทรัพย์มฤดกของ พ.ตามพินัยกรรมจากจำเลยซึ่งเป็นผู้จัดการมฤดกแลตั้งแต่ พ.ตายจนถึงโจทก์ฟ้องเป็นเวลาประมาณ ๑๙ ปีแล้ว พินัยกรรมของ พ. ได้ทำขึ้น ๒ ฉะบับ แต่หาย เสียฉะบับหนึ่ง อีกฉะบับหนึ่งอยู่ที่จำเลย ๆ นำส่งศาลไม่ได้ โจทก์จึงนำสำเนาส่งต่อศาลแลนำพะยานบุคคลที่ถูกนั่งพินัยกรรมมาเบิกความประกอบ
จำเลยคัดค้านว่า ( ๑ ) ตามสำเนา พินัยกรรมข้อจำนวนเงินที่โจทก์ควรได้รับยังไม่ถูกกับพินัยกรรมที่แท้จริงแลไม่ควรฟังพะยานบุคคลประกอบ ( ๒ ) พินัยกรรมมีเงื่อนไบว่าให้จำเลยจ่ายเงินแก่โจทก์เมื่อเก็บได้จากลูกหนี้หมดแล้ว แต่เวลานี้ยังเก็บไม่ได้หมด โจทก์ยังไม่มีอำนาจฟ้อง ตาม ป.พ.พ.ม.๑๔๕
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อคัดค้านของจำเลยข้อ ๑ โจทก์มีผู้นั่งพินัยกรรมมาเบิกความประกอบฟังได้ชอบด้วยเหตุผลแล้ว เมื่อจำเลยเป็นผู้รักษาพินัยกรรมแลคัดค้านแล้ว ชอบที่จะนำแสดงให้สมข้อต่อสู้ แต่ก็หานำมาไม่ ส่วนข้อ ๒ เมื่อ พ.ตายมาตั้งเกือบ ๒๐ ปี จำเลยไม่เก็บหนี้สินให้หมดปล่อยไว้จนเกินสมควรแล้วก็เป็นความผิดของจำเลย จำเลยจะยกเงื่อนไขขึ้นต่อสู้ไม่ได้ จึงให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์
