แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดิน เขตร์ที่ ,แผนที่หลังโฉนด
ย่อยาว
โจทย์จำเลยมีที่ดินติดต่อกัน ต่างมีโฉนดด้วยกันทั้ง ๒ ฝ่าย ตามแผนที่หลังโฉนดทั้ง ๒ นั้น เมื่อปูลงวัดดูจะได้เนื้อที่จดกันพอดี ที่ของโจทย์เดิมเปนที่ของอาว์จำเลย ๆ ได้ปลูกกอไผ่ไว้ริมที่ ๆ ติดต่อกับที่จำเลยมาประมาณ ๒๐ ปีแล้ว ส่วนการปกครองที่ตรงก่อไผ่นั้น ปรากฎว่าได้คละปะปนกันมาแต่เดิม บัดนี้โจทย์ฟ้องว่าจำเลยรุกเข้าไปตัดไม้ไผ่ในที่โจทย์ ขอให้บังคับให้จำเลยใช้ค่าไม้ไผ่ แลขอให้ศาลกำหนดเขตร์ที่จองโจทย์ ตามแนวกอไผ่
ศาลเดิมตัดสินให้โจทย์ชนะ
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ก่อไผ่นั้นได้ปลูกไว้เป็นเวลาช้านานมาแล้ว ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง จะถือเอาเปนหลักเขตร์ไม่ได้ แลทั้งปรากฎว่าได้ปกครองคละปะปนกันมาแต่เดิม ใครจะอ้างความสิทธิขาดข้างเดียวไม่ได้ จึงพิพากษาให้โจทย์จำเลยมีกรรมสิทธิที่ดินตามเขตร์ซึ่งกำหนดวัดเอาที่ตรงแผนที่หลังโฉนดปูจดกัน
ศาลฎีกายืน
