แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่จำเลยใช้ปืนซึ่งเคยรู้มาก่อนแล้วว่ากระสุนอาจจะลั่นได้ยิงผู้เสียหาย แต่กระสุนปืนไม่ลั่น ย่อมมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 มิใช่ 288, 81
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้อาวุธปืนยิงและตีผู้อื่น ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๒๙๕ พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืนพ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๗, ๗๒ แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๑๐ มาตรา ๓
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๒๙๕ พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๗, ๗๒ แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๑๐ มาตรา ๓ ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐ ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุกจำเลยมีกำหนด ๑๐ ปี จำเลยให้การรับสารภาพชั้นสอบสวนเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาลดโทษให้ ๑ ใน ๓คงจำคุกจำเลยมีกำหนด ๖ ปี ๘ เดือน ของกลางริบ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า กรณีนี้ปืนที่จำเลยใช้ยิงผู้เสียหายอาจจะลั่นหรืออาจจะไม่ลั่นก็ได้ ทั้งกรณีก็ยังมีเหตุผลที่เชื่อได้ว่าจำเลยได้เคยรู้มาก่อนแล้วว่ากระสุนนั้นอาจจะลั่นได้ด้วยจำเลยจึงมีความผิดตามมาตรา ๒๘๘, ๘๐
พิพากษานอกจากที่แก้ให้ลงโทษกระทงหนัก คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
