แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลย ศาลแรงงานกลางตรวจคำฟ้องแล้วมีคำสั่งว่า กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 8 (5) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 ไม่รับฟ้อง กรณีเช่นนี้การพิจารณาของศาลแรงงานกลางเป็นอันสิ้นสุดไปแล้ว โจทก์ยื่นคำร้องขอให้อธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางวินิจฉัยตามมาตรา 9 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าวอีก ย่อมมีผลเท่ากับว่าได้นำคดีมาสู่การพิจารณาของศาลแรงงานกลางใหม่อีกครั้งหนึ่ง จึงหาชอบด้วยกระบวนพิจารณาไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เดิมจำเลยเป็นลูกจ้างประจำของโจทก์แต่โจทก์ได้เลิกจ้างจำเลยเพราะเหตุจำเลยกระทำการทุจริตต่อหน้าที่และกระทำความผิดอาญาต่อโจทก์ ต่อมาจำเลยได้ฟ้องโจทก์ที่ศาลแรงงานกลาง กล่าวหาว่าโจทก์เลิกจ้างจำเลยโดยไม่เป็นธรรมในคดีดังกล่าว จำเลยเบิกความว่าจำเลยไม่ได้ยักยอกเงินโจทก์ ซึ่งไม่เป็นความจริง ศาลแรงงานกลางหลงเชื่อคำเบิกความเท็จของจำเลย จึงพิพากษาให้โจทก์จ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชย เงินโบนัส และค่าเสียหายพร้อมดอกเบี้ย ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายต้องจ่ายเงินจำนวน ๘๗,๙๙๐ บาท ๘๑ สตางค์ โจทก์ทวงถามให้จำเลยชำระเงินดังกล่าวแล้ว จำเลยเพิกเฉย จึงขอให้ศาลจำเลยชำระเงิน ๘๗,๙๙๐ บาท ๘๑ สตางค์ พร้อมดอกเบี้ย
ศาลแรงงานกลางตรวจคำฟ้องแล้วมีคำสั่งเมื่อวันที่ ๒๘ มกราคม ๒๕๒๙ ว่า “กรณีไม่ต้องด้วย มาตรา ๘ (๕) แห่ง จัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ จึงไม่รับฟ้อง”
วันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๙ โจทก์ยื่นคำร้องว่า คำฟ้องของโจทก์เป็นคดีอันเกิดแต่มูลละเมิดระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง สืบเนื่องมาจากคดีเดิมจึงอยู่ในอำนาจของศาลแรงงานกลางที่จะพิจารณาพิพากษาได้ตามจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๘ (๕) ขอให้ศาลแรงงานกลางส่งสำนวนไปให้อธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางวินิจฉัยชี้ขาดว่าคดีนี้อยู่ในอำนาจของศาลแรงงานกลางหรือไม่ วันเดียวกันนั้น ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า “ศาลแรงงานกลางได้มีคำสั่งไม่รับคำฟ้อง หากโจทก์ไม่เห็นด้วยก็ชอบที่จะดำเนินกระบวนพิจารณาตามกฎหมายวิธีพิจารณาความต่อไป ไม่ใช่เรื่องที่โจทก์จะต้องขอเช่นที่ขอมานี้ จึงให้ยกคำร้อง”
โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลแรงงานกลางลงวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๙ ขอให้ศาลฎีกาพิพากษาให้ส่งสำนวนไปให้อธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางวินิจฉัยชี้ขาดตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๙
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า คดีนี้ การพิจารณาของศาลแรงงานกลางเป็นอันสิ้นสุดจนมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องของโจทก์ไปแล้ว การที่โจทก์ยื่นคำร้องลงวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๙ ขอให้อธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางวินิจฉัยตามจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๙ วรรคสองอีกนั้นมมีผลเท่ากับว่าได้นำคดีมาสู่การพิจารณาของศาลแรงงานกลางใหม่อีกครั้งหนึ่ง ทั้งที่การพิจารณาเป็นอันสิ้นสุดเด็ดขาดจากศาลแรงงานกลางไปแล้วซึ่งหาชอบด้วยกระบวนพิจารณาไม่
พิพากษายืน
