แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นเยาวชนย้ายจากเขตจังหวัดธนบุรีมาอยู่ที่จังหวัดนนทบุรีตั้งแต่ยังเล็ก แต่ไม่ได้แจ้งย้ายทะเบียนบ้าน ต่อมาจำเลยทำงานรับจ้างเป็นเด็กกระเป๋ารถยนต์สองแถวและกินอยู่หลับนอนกับนายจ้างที่จังหวัดนนทบุรี ดังนี้ถิ่นที่อยู่ปกติของจำเลยจึงอยู่ในเขตจังหวัดนนทบุรี แม้มารดาของจำเลยกับจำเลยแจ้งย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร ถิ่นที่อยู่ปกติของจำเลยหาใช่เป็นแห่งเดียวกับภูมิลำเนาจำเลยไม่ โจทก์ฟ้องจำเลย ต่อศาลจังหวัดนนทบุรี จึงชอบแล้ว กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา 28 แห่ง ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความคดีเด็กและเยาวชน พ.ศ2494.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีอาวุธปืนลูกของสั้น ๑ กระบอก กระสุนปืน ๔ นัด ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และพกอาวุธปืนดังกล่าวไปในทางสาธารณะโดยไม่มีเหตุจำเป็น และเร่งด่วนตามควรแก่กรณี ขอให้ลงโทษตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๗, ๘ ทวิ, ๗๒, ๗๒ ทวิ ฯลฯ และริบของกลาง
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง จำเลยอายุไม่เกิน ๑๔ ปี ไม่ต้องรับโทษ แต่ศาลเห็นสมควรให้ส่งตัวไปฝึกอบรมที่สถานพินิจและคุ้มครองเด็กกลาง มีกำหนด ๓ ปี ของกลางริบ
จำเลยอุทธรณ์ ว่า จำเลยอยู่กับมารดามีภูมิลำเนาอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครแต่ โจทก์ฟ้องจำเลยต่อศาลจังหวัดนนทบุรี จึงเป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นไต่สวนว่า จำเลยมีถิ่นที่อยู่ปกติในที่ใด แล้วศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยมีถิ่นที่อยู่ปกติในกรุงเทพมหานคร โจทก์ต้องฟ้องจำเลยต่อศาลคดีเด็กและเยาวชนกลาง พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มารดาจำเลยพาจำเลยย้ายจากตำบลบุคคโล จังหวัดธนบุรีมาอยู่ที่ซอย ศิริชัย จังหวัดนนทบุรี ตั้งแต่จำเลยยังเด็ก แต่ไม่ได้แจ้งย้ายทะเบียนบ้าน เมื่อจำเลยโตขึ้นก็ได้ประกอบอาชีพรับจ้างเป็นเด็กกระเป๋ารถยนต์สองแถววิ่งระหว่างนนทบุรีกับเตาปูน และกินอยู่หลับนอนกับนายจ้างที่จังหวัดนนทบุรี จนถูกจับเป็นผู้ต้องหาคดีนี้ แม้นางจี๊ดมารดาจำเลยได้สามีใหม่มารดาจำเลยและจำเลยได้แจ้งย้ายไปอยู่เลขที่ ๓๐/๒ หมู่ที่ ๑๑ ตำบลบางหว้า อำเภอภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร และแม้จำเลยไปเยี่ยมมารดาทุกอาทิตย์บางครั้งนอนค้างกับมารดาก็เพียงไปเยี่ยมมารดาเป็นครั้งคราวเท่านั้น ดังนั้น ถิ่นที่อยู่ปกติของจำเลยจึงอยู่ในเขตจังหวัดนนทบุรี และถิ่นที่อยู่ปกติของจำเลยหาใช่เป็นที่แห่งเดียวกับภูมิลำเนา ของจำเลยไม่ โจทก์ฟ้องจำเลยต่อศาลจังหวัดนนทบุรี จึงชอบแล้ว กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา ๒๘ แห่ง ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความคดีเด็กและเยาวชน พ.ศ.๒๔๙๔
พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
