แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้ามือเล่นการพนันโปคำ จำเลยให้การรับเพียงแต่เป็นลูกค้าเล่นการพนันโปคำ ดังนี้ ถือว่าข้อเท็จจริงที่ได้ควาทางพิจารณาไม่ต่างกันฟ้องและศาลลงโทษจำเลยเพียงความผิดที่เป็นลูกค้าเล่นการพันโปกำได้ (อ้างฎีกา 553/89)
ย่อยาว
โจทก์หาว่า จำเลยทั้งสองกับพวกสมคบกันเล่นการพนันโปกำเอาทรัพย์สินกัน มิได้รับอนุญาต โดยจำเลยทั้งสองเป็นเจ้ามือรับกินรับใช้ นายตี๋จำเลยให้การว่าได้เล่นจริงแต่เป็นลูกค้าไม่ใช่เจ้ามือหรือหัวเบี้ย นายยอดจำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นเห็นว่า พยานโจทก์เบิกความแตกต่างกันและไม่ตรงกับชั้นสอบสวน พิพากษายกฟ้อง ริบของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองเล่นโปกำโดยเป็นเจ้ามือรับกินรับใช้ ตรงกันข้ามกับฝ่ายคนะแทงหรือลูกค้า เมื่อได้ความว่าจำเลยเป็นลูกค้า ข้อเท็จจริงทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้อง จะลงโทษจำเลยไม่ได้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๙๒ ให้ยกฟ้อง พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายตี๋จำเลย
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาคดีนี้เหมือนกับตัวอย่างฎีกาที่ ๕๕๒/๒๔๘๙ เรื่องหาว่าเล่นการพนันโปกำ ซึ่งศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ว่า ข้อเท็จจริงทางพิจารณาไม่ต่างกับฟ้อง ตามโจทก์ฟ้องและนายตี๋จำเลยให้การรับว่าเพียงแต่เป็นลูกค้าเล่นการพนันโปกำนั้น นายตี๋จำเลยได้เล่นการพนันโปกำ รายนี้จริง โดยเป็นคนแทง
พิพากษากลับ ให้ปรับนายตี๋จำเลย ๑๕๐ บาท โดยลดกึ่งหนึ่งแล้วตาม พ.ร.บ.การพนันมาตรา ๑๒(๑) ริบของกลางและให้สินบนนำจับกึ่งหนึ่งของค่าปรับ ถ้าไม่ชำระสินบนให้จ่ายจากค่าของกลางหรือค่าปรับ
