แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทย์ฟ้องเรียกทองรูปพรรณจำนวนหนึ่งจากจำเลย โดยกล่าวความเป็น 2 นัย ๆ หนึ่งว่า ทองรูปพรรณเป็นของโจทก์ ๆ ฝากผู้มีชื่อไว้แล้วตกไปอยู่แก่จำเลย อีกนัยหนึ่งอ้างว่า โจทก์เป็นทายาทของผู้มีชื่อนั้น ผู้มีชื่อนั้นตาย โจทก์เป็นทายาทผู้เดียวจึงขอรับเอาเป็นมรดกดังนี้ นับว่าเป็นฟ้องที่เคลือบคลุมตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 172 เพราะไม่แสดงให้แน่ชัดว่าทองรูปพรรณนี้เป็นของโจทก์หรือของผู้มีชื่อ
ย่อยาว
ฟ้องโจทก์กล่าวความว่า เดิมโจทก์ได้ฟ้องเรียกทองรูปพรรณหนัก ๙๓ บาท ราคา ๔๙๐๓๙ บาทคืนจากนางสาวหุน โดยเป็นของโจทก์ฝากนางสาวหุนไว้ โจทก์ทวงคืน กลับผัดเพี้ยน และในที่สุดกลับเอาไปทำพินัยกรรม์ยกให้ผู้อื่นเสียนางสาวหุนต่อสู้คดีว่า ไม่ได้รับฝากทองรูปพรรณจากโจทก์หากเป็นมรดกของนางตือมารดา และโจทก์มิได้ว่ากล่าวภายในอายุความ ต่อมานางสาวหุนได้ทำคำสั่งเพิกถอนเรื่องทองรูปพรรณนั้นออกจากพินัยกรรม์เดิม และมอบทองรูปพรรณให้จำเลยเป็นผู้เก็บรักษาไว้ เพื่อจัดการแบ่งปันให้แก่ผู้รับมรดกตามพินัยกรรม์ของนางสาวหุน ต่อมานางสาวหุนถึงแก่ความตาย โจทก์จึงให้จำเลยคืนทองรูปพรรณเหล่านั้นแก่โจทก์ เพราะจำเลยไม่สิทธิที่จะยึดถือไว้ และไม่ใช่ทายาทโดยธรรมของนางสาวหุน โจทก์ผู้เดียวเป็นทายาทโดยธรรมที่จะรับมรดกได้ ทรัพย์มรดกของนางสาวหุนย่อมตกได้แก่โจทก์ตามกฎหมาย จำเลยปฏิเสธไม่ยอมคืน ฯลฯ จึงขอให้จำเลยคืนทองรูปพรรณตามบัญชีท้ายฟ้องแก่โจทก์ ฯลฯ
จำเลยต่อสู้คดีหลายประการสรุปว่า ปฏิเสธไม่ได้มอบทองรูปพรรณไว้จากนางสาวหุน นางสาวหุนได้ทำพินัยกรรม์ไว้แล้ว โจทก์หามีสิทธิได้รับมรดกอย่างใดไม่ ในที่สุดตัดฟ้องว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม
วันชี้สองสถาน โจทก์แถลงว่าโจทก์ถือเอาข้อหาในเรื่องมรดกเป็นสำคัญ ไม่ขอสืบในข้อหาเรื่องฝากทรัพย์ และทองที่โจทก์ฟ้องในคดีนี้ ก็คือทองที่ได้ฟ้องนางสาวหุนไว้ในคดีก่อนนั้น
ศาลชั้นต้นงดสืบพยาน พิพากษายกฟ้องโดยวินิจฉัยว่า ฟ้องโจทก์ไม่สมบูรณ์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องในตอนต้นอ้างว่าโจทก์เป็นเจ้าของทองรูปพรรณโดยฝากนางสาวหุนไว้ และได้ฟ้องนางสาวหุนต่อศาลแล้ว ต่อมานางสาวหุนตาย โจทก์จึงมาฟ้องคดีและกล่าวอ้างในฟ้องข้อ ๔ ว่า นางสาวหุนตาย โจทก์จึงให้จำเลยซึ่งเป็นผู้รับมอบทรัพย์ไว้จากนางสาวหุน คืนทองรูปพรรณให้โจทก์ ผู้เป็นทายาท ฉะนั้นจึงเป็นที่เห็นได้ว่า ฟ้องโจทก์กล่าวความเป็นสองนัย ๆ หนึ่งว่า ทองรูปพรรณเป็นของโจทก์ฝากนางสาวหุนไว้ อีกนัยหนึ่งอ้างว่าโจทก์เป็นทายาทนางสาวหุน ขอรับเอามรดก นับว่าเป็นฟ้องที่เคลือบคลุมตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๑๗๒ เพราะไม่แสดงให้แน่ชัดว่าทองรูปพรรณนี้เป็นของโจทก์หรือของนางสาวหุน ฯลฯ
จึงพิพากษายืน
