แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขึ้นค่าเช่าเคหะอันเป็นความผิดตาม พ.ร.บ. 2486 นั้น แม้ใช้ พ.ร.บ. 2489 แล้ว ก็ลงโทษได้ตาม พ.ร.บ. 2486 ซึ่งมีโทษเบากว่าได้ โดยกรณีต้องด้วยกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 8
ย่อยาว
โจทก์หาจำเลยรับว่า ได้ขึ้นค่าเช่าเคหะจาก ๓๐ บาทเป็น ๔๕ บาท โดยมิได้รับอนุญาตคณะกรรมการแต่จำเลยต่อสู้ว่าเหตุเกิดระหว่างใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ๒๔๘๖ ซึ่งถูกยกเลิกแล้วโดย พ.ร.บ. ๒๔๘๙ สิทธิฟ้องคดีจึงระงับ
ศาลแขวงธนบุรีเห็นว่า พ.ร.บ. ๒๔๘๖ ถูกยกเลิกแล้ว จะนำมาลงโทษจำเลยก็ขัดต่อกฎหมายอาญา ม. ๗ จะลงโทษตาม พ.ร.บ. ๒๔๘๙ ก็ขัดกฎหมายอาญา มาตรา ๘ เพราะ พ.ร.บ. ๒๔๘๙ มีโทษหนักกว่า จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษ ตาม พ.ร.บ. ๒๔๘๖ ม. ๗, ๑๖
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ความผิดฐานขึ้นค่าเช่าโดยมิได้รับอนุญาตไม่เคยถูกยกเลิกในขณะใดเลย เป็นแต่กฎหมายที่ใช้อยู่มีโทษต่างกัน กรณีเข้ากฎหมายอาญามาตรา ๘ อันเสมือนหนึ่งบทยกเว้นของมาตรา ๗ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
