แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่านานั้นสันนิษฐานว่าเช่ากันชั่วฤดูทำนา เมื่อบอกเลิกการเช่านาก่อนฤดูทำนาปีใหม่สัญญาเช่าก็ต้องระงับไป
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่านา โจทก์ตกลงชำระค่าเช่ากันเป็นรายปี ต่อมาโจทก์บอกเลิกการเช่าแล้ว จำเลยขัดขืนไม่ยอมออก จึงขอให้ศาลขับไล่
จำเลยต่อสู้ว่าหลายประการ กับต่อสู้ว่าไม่ได้รับคำบอกกล่าวเลิกการเช่า
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การบอกเลิกการเช่าไม่ได้ให้เวลาล่วงหน้าก่อนสิ้นกำหนดรายปี ๒ เดือน เป็นการไม่ชอบด้วยมาตรา ๕๖๖ ป.ม.แพ่งฯ ฯลฯ จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากนารายพิพาท ฯลฯ
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การเช่านานั้น สันนิษฐานว่าเช่ากันชั่วฤดูทำนาปีหนึ่ง
คดีนี้ได้ความว่าโจทก์ได้บอกล่วงหน้าไว้หลายเดือนกว่าจะเข้าฤดูทำนาปีใหม่ จึงเป็นที่เห็นได้ชัดว่า สัญญาเช่าได้ระงับสิ้นไปตามมาตรา ๕๖๕ แล้ว จำเลยขัดขืนทำนาต่อมาจึงเป็นการทำโดยละเมิด
จึงพิพากษายืน
