แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ขี้แมวและสุนัขไห้กัมการสวนครัวและเลี้ยงสัตว์ดูแล้วพูดว่า+คือสัตว์เลี้ยง คือหมาและแมว+กินไม่ได้ก็เลี้ยงเอาไว้ดีดังนี้ ไม่เปนถ้อยคำหมิ่นประมาท
ผู้ที่ไม่ปรากตว่าเปนคนะกรมการอำเพอหรือคนะกรมการจังหวัดนั้น เมื่อโจทไม่ระบุไห้เห็นว่าได้รับแต่งตั้งเปนเจ้าพนักงานตามพระราชบัญญัติสวนครัวและเลี้ยงสัตว์โดยถูกต้องแล้วจะถือว่าเนปเจ้าพนักงานไม่ได้
ไนคดีหาว่าหมิ่นประมาทเจ้าพนักงาน โจทจะต้องระบุถานะไห้เห็นเปนเจ้าพนักงานมาไนฟ้องจะมาแถลงเพิ่มเติมไนพายหลังไม่ได้ ไนกรนีเช่นนี้ สาลจะสอบถามไห้ได้ความจากจำเลยไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม. วิธีพิจารนาความอาญามาตรา 235.
ย่อยาว
โจทฟ้องว่า จำเลยหมิ่นประมาทนายประพันธ์ นายลาบ นายตาม ซึ่งเปนกัมการตรวดสวนครัวโดยจำเลยชี้แมวและสุนัขไห้กัมการดู และกล่าวว่า “นั่นแหละคือสัตว์เลี้ยง คือหมาและแมว ถึงกินไม่ได้ก็เลี้ยงเอาไว้ดี” ขอไห้ลงโทสตาม ม.๑๑๖ – ๓๓๙ (๒)
สาลชั้นต้นลงโทสตาม ม. ๑๑๖ – ๕๙จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เห็ฯว่าคนทั้งสามนั้นไม่ได้เปนกรมการจังหวัดหรือกรมการอำเพอซึ่งเปนเจ้าพนักงานตามตำแหน่ง และฟังไม่ได้ว่าข้าหลวงประจำจังหวัดมีอำนาดแต่งตั้ง ส่วนที่สาลชั้นต้นอ้างว่านายตามเปนเทสมนตรีจึงเปนเจ้าพนักงานนั้น โจทไม่ได้กล่าวไนฟ้อง ที่โจทแถลงต่อสาลพายหลังว่า นายตามเปนเทสมนตรีนั้น เปนการนอกเหนือประเด็นที่โจทกล่าวไนฟ้อง ที่สาลสอบจำเลยไนข้อนี้ก็ไม่ชอบเพราะเพื่อประโยชน์เพิ่มเติมคดีโจทที่บกพร่องต้องห้ามตาม ป.ม. วิธีพิจารนาความอาญา ม.๒๓๕ คดีฟังไม่ได้ว่าคนทั้งสามเปนเจ้าพนักงาน และถ้อยคำที่กล่าวก็ไม่เปนคดีหมิ่นประมาท จึงพิพากสายกฟ้อง
โจทดีกา สาลดีกาวินิฉัยว่า คดีฟังไม่ได้ว่าคนทั้งสามเปนเจ้าพนักงาน ส่วนหนังสือกะซวงมหาดไทยที่โจทอ้างก็มิแต่ว่าไห้คนะกรมการจังหวัดพิจารนาตั้งกัมการ มิไช่ไห้อำนาดแก่ข้าหลวงโดยฉเพาะ ส่วนที่ว่านายตามเปนเทสมนตรีย่อมเปนเจ้าพนักงานนั้นเปนข้อนอกฟ้องนอกประเด็นรับฟังเปนโทสแก่จำเลยไม่ได้เพราะชัดต่อมาตรา ๒๓๕ แห่ง ป.ม. วิธีพิจารนาความอาญา ข้อหาตามมาตรา ๑๑๖ จึงตกไป ส่วนข้อหาตามมาตรา ๓๓๙ (๒) นั้นเห็นว่าถ้อยคำที่จำเลยกล่าวเปนทำนองประชดไม่ถึงขนาดเปนหมิ่นประมาทจึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์
