แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อนายจ้างเป็นฝ่ายผิดสัญญา ต้องรับผิดจ่ายค่าแรงงานให้ลูกจ้างตามผลงานที่ลูกจ้างทำไป และต้องชำระดอกเบี้ยให้นับแต่วันผิดนัด
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๓ ก.ค. ๒๔๙๘ จำเลยได้ตกลงจ้างเหมาแรงงานโจทก์ก่อสร้างตึกแถว ๒ ชั้นพร้อมด้วยครัวรวม ๓ ห้อง ค่าจ้างเหมาห้องละ ๑๐,๐๐๐ บาท โดยจำเลยตกลงชำระค่าจ้างให้โจทก์เป็น ๔ งวด โจทก์ทำงานงวดที่๑-๒-๓ เสร็จแล้ว ส่วนงวดที่ ๔ ทำเสร็จไปส่วนมาก ผลงานที่ทำไม่เสร็จ เนื่องจากจำเลยไม่มีอุปกรณ์ก่อสร้างมาให้ทำและไม่มีเงินจ่ายให้โจทก์ตามงวดที่ตกลงกัน งานที่โจทก์ทำไปคิดค่าแรงงานเป็นเงิน ๒๖,๐๐๐ บาท แต่จำเลยจ่ายให้โจทก์เพียง ๑๓,๕๐๐ บาท ยังค้างชำระอีก ๑๒,๕๐๐ บาท โจทก์ทวงถามจำเลยขอผัด จึงฟ้องเรียกเงินนี้พร้อมด้วยดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้อง
จำเลยต่อสู้ว่า ตกลงจ้างโจทก์ห้องละ ๘,๐๐๐ บาท จำเลยค้างจ่ายโจทก์อีก ๑๐,๕๐๐ บาท ซึ่งจำเลยไม่จ่ายให้โจทก์เพราะโจทก์ก่อสร้างผิดจากแบบแปลนแผนผัง และทำเครื่องก่อสร้างสูญหาย ทั้งการก่อสร้างยังไม่เสร็จ เงินที่จำเลยจ่ายให้โจทก์มากกว่าผลของงาน และจำเลยไม่ต้องเสียดอกเบี้ย
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๑๒,๕๐๐ บาทแก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเงินเสร็จ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยเป็นฝ่ายผิดสัญญาย่อมต้องรับผิดจ่าย ค่าแรงงานให้โจทก์ตามผลงานที่โจทก์ทำไป และเมื่อโจทก์ทวงถามให้จำเลยชำระ จำเลยไม่ชำระ จำเลยได้ชื่อว่าผิดนัด โจทก์มีสิทธิเรียกดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปีนับแต่วันผิดนัด
