แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การตกลงเลิกสัญญาซื้อขายที่ดิน และคืนเงินมัดจำกันนั้น ไม่ใช่เป็นการปลดหนี้ตามความหมายในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์และไม่มีกฎหมายบัญญัติให้ทำเป็นหนังสือ ฉะนั้น เพียงแต่มีการแสดงเจตนาต่อกัน ก็ย่อมสมบูรณ์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำหนังสือสัญญาขายที่ดินส่วนหนึ่งให้โจทก์ รับเงินมัดจำไปบางส่วนแล้ว ต่อมาจำเลยมิได้จัดการแบ่งแยกที่ดินให้โจทก์ตามสัญญา โจทก์เตือนแล้วจำเลยก็เพิกเฉย โจทก์จึงบอกเลิกสัญญาให้จำเลยคืนเงินมัดจำ จำเลยมาตกลงกับโจทก์ และยอมเลิกสัญญารับจะคืนเงินมัดจำให้โจทก์ แต่แล้วก็ไม่คืนให้
จำเลยให้การว่าทำสัญญาขายที่ดินและรับมัดจำไว้จริง จำเลยไม่ได้ผิดสัญญา เพราะขณะนี้อยู่ในระหว่างเจ้าพนักงานที่ดินจัดการรังวัดแบ่งแยกอยู่ จำเลยไม่ได้ตกลงเลิกสัญญา และจะคืนเงินมัดจำให้โจทก์
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยผิดสัญญาและตกลงเลิกสัญญารับจะคืนเงินมัดจำให้โจทก์แล้วโจทก์ก็มีสิทธิฟ้องเรียกเงินมัดจำคืนได้ พิพากษาให้จำเลยคืนเงินมัดจำ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฏีกาเชื่อว่า เมื่อจำเลยรับเงินมัดจำไปแล้ว ก็หาได้ขอรังวัดแบ่งแยกโฉนด และทำถนนตามที่ตกลงกันไม่ จนเวลาล่วงเลยไปหลายปี เมื่อโจทก์เร่งรัดเข้า และขอเลิกสัญญาเพราะล่วงพ้นกำหนดเวลาอันสมควรแล้ว จำเลยก็มาตกลงเลิกสัญญาและจะคืนมัดจำให้โจทก์จริง การตกลงเลิกสัญญา ไม่ใช่เป็นการปลดหนี้ตามความหมายในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และไม่มีกฎหมายบัญญัติให้ทำเป็นหนังสือ ฉะนั้นเพียงแต่มีการแสดงเจตนาต่อกัน ก็สมบูรณ์
พิพากษายืน
