แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า ห้องรายพิพาทจำเลยใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ. ควบคุมค่าเช่าฯ โจทก์ย่อมฎีกาไม่ได้เพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2490 ใช้บังคับได้ ไม่ขัดต่อบทรัฐธรรมนูญแต่อย่างใด เพราะบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญไม่มีบทห้ามการใช้กฎหมายให้มีผลย้อนหลังในทางแพ่ง./
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากตึงเช่าของโจทก์ จำเลยให้การว่า การเช่าห้องรายนี้ จำเลยและครอบครัวใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนสำคัญ ได้รับความคุ้มครอบจากฎหมายควบคุมค่าเช่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา.
ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า ตึงหรืออาคารรายพิพาทจำเลยใช้เป็นที่อยู่อาศัย และได้รับความคุ้มครอบจาก พ.ร.บ. ควบคุมค่าเช่า โจทก์ย่อมฎีกาไม่ได้ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา – ๒๔๘ เพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ส่วนในข้อกฎหมายเห็นว่า พ.ร.บ. ควบคุมค่าเช่า พ.ศ. ๒๔๙๐ ใช้บังคับได้ ไม่ขัดต่อบทรัฐธรรมนูญ แต่อย่างใดเพราะบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญไม่มีบทห้ามการใช้กฎหมายให้มีผลย้อนหลังในทางแพ่ง
พิพากษายืน./
