แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การโอนทรัพย์โดยสุจริตภายหลังที่ถูกฟ้องเรียกค่าเสียหายแล้ว ไม่เปนเหตุให้การโอนนั้นเสียไป
ย่อยาว
ผ.ลูกจ้างขับรถยนต์ของ ป.ได้ขับรถทับโจทก์บาดเจ็บสาหัส โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหาย ป.ได้ทำยอมใช้ค่าเสียหายให้ ๑๒๐ บาท ถึงกำหนด ป.ไม่ใช้เงิน โจทก์จึงนำยึดรถยนต์ ช.ร้องขัดทรัพย์ว่าเปนรถของตน ทางพิจารณาได้ความว่า รถคันนี้เดิมเปนของ ช.ผู้ร้อง ป.ซื้อไปจาก ช.เปนราคา ๘๐๐ บาท แต่ได้ชำระเงินให้เพียง ๔๐๐ บาทก่อน และในหนังสือสัญญาซื้อขายมีว่า เมื่อถึงเดือนกรกฎาคม ๒๔๗๑ ป.จะต้องชำระเงินอีก ๔๐๐ บาทให้ครบ ถ้าผิดสัญญายอมให้ ช.เอารถกลับคืนอย่างเดิม ครั้นถึงกำหนด ป.ไม่ชำระเงินที่ค้าง ป.ได้ทำสัญญายอมให้ผู้ร้องเอารถคืนเปนกรรมสิทธิเมื่อวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๔๗๑ โดยมีข้อสัญญากันว่า ป.จะไปโอนทะเบียนให้ผู้ร้องภายหลัง และวันที่ ๑๔ เดือนเดียวกันนั้น ป.ได้ทำสัญญาเช่ารถไปจาก ช.มีกำหนด ๖ เดือน ครั้นวันที่ ๔ ตุลาคม ๒๔๗๑ ภายหลังที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจาก ป.ผ. ๒ วัน ป.ได้โอนทะเบียนรถให้แก่ผู้ร้อง ดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่า การโอนนั้นทำกันโดยสมยอมเพื่อกันการยึดทรัพย์ จึงให้ยกคำร้องเสีย
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า การโอนนั้นได้กระทำกันโดยสุจริต ไม่ใช่เปนการสมยอมเพื่อป้องกันเจ้าหนี้ของ ป. จึงให้ถอนการยึดรถยนต์เสีย
