แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในกรณีที่ปรากฏการตายขึ้นในที่วิวาท ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองทำร้าย แต่ไม่ปรากฏว่าผู้ตายได้ตายเพราะใครเป็นผู้ทำดังนี้ ศาลลงโทษตาม ม. 253.
ย่อยาว
คดีได้ความว่า จำเลยทั้งสองได้เกิดทะเลาะวิวาทกับผู้ตาย ทั้งจำเลยและผู้ตายมีบาดแผลด้วยกันทั้งสองฝ่าย ในที่สุดผู้ตายได้ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้ายนั้น โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฏหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ และ ๒๕๓
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๓
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยทำร้ายผู้ตาย แต่ไม่ปรากฏว่าตายเพราะจำเลยคนใดทำร้าย จึงพิพากษาแก้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ แต่มีความเห็นแย้งว่าควรลงโทษตาม ม.๒๕๓
โจทก์จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อปรากฏว่าผู้ตายได้ตายในที่วิวาท จำเลยผู้เป็นคู่วิวาทก็ต้องมีความผิดตามกฏหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๕๓ เหตุที่ไม่ลงโทษตามมาตรา ๒๕๑ ก็เพราะไม่ได้ความว่า จำเลยคนไหนทำร้ายให้นายเลียวถึงตาย และการที่จำเลยได้ลงมือทำร้ายผู้ตายนั้นก็ไม่เป็นเหตุที่จะไม่ให้ใช้มาตรา ๒๕๓ ลงโทษจำเลย เพราะความในมาตรา ๒๕๓ ไม่ได้ยกเล้นผู้ลงมือทำร้าย ยกเว้นแต่ผู้ที่กระทำโดยป้องกัน หรือผู้ที่ไม่ได้ทำอะไรเลยเท่านั้น ส่วนผู้ที่ลงมือกระทำจะต้องมีความผิดตามกฏหมายมาตรานี้ทุกคน แต่ถ้าปรากฏว่าคนไหนทำเขาถึงตายผู้นั้นก็ควรต้องรับโทษหนักขึ้นตามกรรมที่ได้กระทำ พิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๓
