แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ล้มละลาย ยึดทรัพย์ชั่วคราว ทรัพย์หาย โจทก์คดีล้มละลายไม่ต้องรับผิด พ.ร.บ.ล้มละลาย ร.ศ.130 ม.14,76 , พ.ร.บ.วิธีพิจารณาแพ่ง ร.ศ.127 ม.87 จะนำมาใช้ในคดีล้มละลายไม่ได้เพียงไรเจ้าหนี้ฟ้องคดีล้มละลายไม่ใช่เจ้าหนี้ยึดทรัพย์
ย่อยาว
จำเลยในคดีนี้ฟ้องขอให้โจทก์ล้มละลายศาลได้ตั้งให้เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ชั่วคราวของจำเลย เจ้าพนักงานได้ยึดทรัพย์ของโจทก์ลั่นกุญแจประทับตราของกองหมาย กับจ้างคนยาม ๖ คนรักษาดังนี้ ต่อมาโจทก์จำเลยตกลงเรื่องหนี้ ศาลจึงสั่งถอนการยึด ปรากฎว่าระวางยึดทรัพย์ของโจทก์หายไปโดยไม่มีพะยานว่าหายไปอย่างไร ดังนี้
ปัญหามีว่าใครจะต้องรับผิด
ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยรับผิด เพราะว่ากฎหมายปิดปากไม่ให้จำเลยปฏิเสธ และคนยามเปนคนใช้ของจำเลยได้ทำการเลินเล่อ
ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับยกฟ้องโจทก์ โดยเห็นว่าทรัพย์ของโจทก์อยู่ในความดูแลของเจ้าพนักงานของตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๑๔
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ โดยเห็นว่าเจ้าหนี้ฟ้องคดีล้มละลายไม่ใช่เจ้าหนี้ยึดทรัพย์ตาม พ.ร.บ.วิธีพิจารณาแพ่ง ม.๘๗ และทรัพย์สมบัติของโจทก์อยู่ในความดูแลของเจ้าพนักงานตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๑๔ ถึงแม้จะใช้วิธีพิจารณาแพ่งในคดีล้มละลายตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๗๖ ก็ดี แต่จะตีความให้ขัดกับ พ.ร.บ.ล้มละลายไม่ได้
