แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 1 อาฆาตผู้เสียหายได้พยายามหลายครั้งที่จะทำลายชีวิตผู้เสียหายต่อเนื่องกันมาที่สุดได้จ้างจำเลยที่ 2 ให้ไปยิงผู้เสียหาย หากไม่ถูกที่สำคัญจึงไม่ตาย ดังนี้ความผิดของจำเลยที่ 2 ผู้ลงมือกระทำต้องปรับตาม ม.249,60 ส่วนจำเลยที่ 1 ผู้จ้างด้วยความแค้นและพยายามนั้นต้องปรับตาม ม.250(3),60
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๑ บังอาจจ้างจำเลยที่ ๒ ยิงนายกวยหรือมนัส ภัทบุช ให้ตายหลายครั้งหลายหน โดยจำเลยที่ ๑ มีเจตนาฆ่านายกวยหรือมนัสโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย
จำเลยที่ ๒ บังอาจมีและใช้อาวุธปืนพกโอโตเมติคขนาด ๗.๖๕ มม.และกระสุน ๔ นัดโดยไม่ได้รับอนุญาต
ต่อมาจำเลยที่ ๒ ซึ่งได้รับจ้างจำเลยที่ ๑ ได้ใช้ปืนยิงนายมนัสโดยเจตนา แต่มีเหตุอันพ้นวิสัยมาขัดขวาง กระสุนไม่ถูกที่สำคัญจึงเพียงเป็นบาดเจ็บสาหัส ตาซ้ายบอด ขอให้ลงโทษ
จำเลยทั้งสองรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลอาญาฟังว่าจำเลยที่ ๑ เชื้อชาติฮินดู ได้นางอารีบุตรเลี้ยงผู้เสียหายเป็นภรรยาโดยไม่ได้จดทะเบียน จำเลยที่ ๑ มิได้ให้เงินภรรยาในการคลอดบุตร ผู้เสียหายต่อว่าและขับไล่จำเลยที่ ๑ ออกจากบ้านไป จำเลยที่ ๑ เที่ยวพูดให้ร้ายว่าผู้เสียหายเป็นหนี้เงิน ผู้เสียหายต่อว่าเป็นเหตุให้จำเลยที่ ๑ โกรธแค้นคิดฆ่าก่อนเกิดเหตุ ๓ เดือน จำเลยที่ ๑ ติดต่อกับนายสงุ่นให้ช่วยหาคนฆ่าผู้เสียหาย ต่อมาจำเลยที่ ๒ ไปหางานทำที่เดียวกับจำเลยที่ ๑ และนายสงุ่น นายสงุ่นพูดจาทาบทาม จำเลยที่ ๒ ก็รับคำแล้วนายสงุ่นได้พาไปพบจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๑ ตกลงให้ค่าจ้างในการฆ่าผู้เสียหาย ๑,๕๐๐ บาท ต่อมาวันเกิดเหตุจำเลยที่ ๒ จึงเข้าข้างหลังใช้ปืนยิงผู้เสียหายขณะใส่แบตเตอรี่อยู่ที่หัวกะบะรถถูกคอด้านหลังหลุดออกลูกตาซ้าย จ.ส.ต.จำรัสไล่จับตัวจำเลยที่ ๒ ไว้ได้
ศาลอาญาพิพากษาว่าจำเลยที่ ๑ เป็นผู้จ้าง จำเลยที่ ๒ ฆ่าผู้เสียหาย โดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๐ (๓),๖๓ ดังเกณฑ์ความผิดสำเร็จประหารชีวิต จำเลยที่ ๒ ผิดตาม ม.๒๔๙ และ พ.ร.บ.อาวุธปืน พ.ศ. ๒๔๙๐ ม.๗,๗๒ ดังเกณฑ์ความผิดสำเร็จฐานฆ่าวางโทษจำคุกตลอดชีวิต ลดตาม ม.๖๐ คนละ ๑ ใน ๓ คงจำคุกจำเลยที่ ๑ ไว้ ๒๐ ปี จำเลยที่ ๒ ไว้ ๑๖ ปี ลดฐานรับสารภาพตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลยที่ ๑ ไว้ ๑๐ ปี จำเลยที่ ๒ ไว้ ๘ ปี ฯลฯ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าที่ศาลล่างทั้งสองชี้ขาดข้อเท็จจริงและวางบทกำหนดโทษมาพอสมควรแก่ความผิดชอบด้วยคดีแล้ว ที่จำเลยที่ ๑ ต้องปรับบทฐานพยายามฆ่าคนตายโดยพยายามด้วยความพยาบาทหมาดหมายก็เพราะจำเลยที่ ๑ มีความอาฆาตและพยายามหลายครั้งที่จะทำลายชีวิตผู้เสียหายต่างกรรมต่างวาระต่อเนื่องกันมา
พิพากษายืน
