แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พินัยกรรม์ที่ผู้ทำพินัยกรรม์ลงลายพิมพ์นิ้วมือต่อหน้าผู้นั่งที่ลงลายมือชื่อเป็นพยาน 3 คนย่อมสมบูรณ์โดยไม่จำต้องเขียนระบุลงไว้ว่าได้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือด้วย อ้างฎีกาที่ 1149-1150/2481
ย่อยาว
โจทก์ จำเลยพิพาทกันเรื่องมฤดกในวันศาลชี้สองสถานคู่ความตกลงกันว่าคดีมีประเด็นแต่ข้อเดียวว่าพินัยกรรม์ใช้ได้หรือไม่ เท่านั้น ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีพยานผุ้นั่งพินัยกรรม์ปากเดียวมาเบิกความเห็นนางสาวนิ่มผู้ตายพิมพ์ลายมือลงในพินัยกรรม์พยานปากอื่นของจำเลยหาใช่ผู้นั่งพินัยกรรม์ไม่ พินัยกรรม์ย่อมสมบูรณ์ จึงพิพากษาว่าพินัยกรรม์ของนางสาวนิ่มที่ยกทรัพย์ให้จำเลยเป็นโมฆะ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าพยานผู้นั่งพินัยกรรม์มากเบิกความว่าผู้ตายพิมพ์นิ้วมือต่อหน้าพยานทุกคน จึงเห็นว่าพินัยกรรม์สมบูรณ์ตามประมวลกฎหมายแพ่งมาตรา ๑๖๕๖, ๑๖๖๕ หาตกเป็นโมฆะไม่เพราะไม่มีกฎหมายบังคับว่าพยายรับรองลายพิมพ์นิ้วมือจะต้องมาเป็นพยานเบิกความถึง ๒ คนจึงฟังได้ พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกาคัดค้านว่าพินัยกรรม์มีลายพิมพ์นิ้วมือเจ้ามฤดกไม่มีพยาน ๒ คนรับรองลายพิมพ์นิ้วมือตามประมวลกฎหมายแพ่งฯ มาตรา ๑๖๖๕ ไม่เป็นพินัยกรรม์ที่ชอบด้วยกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงในคดีนี้ปรากฏว่าเจ้ามฤดกได้ลงพิมพ์นิ้วมือต่อหน้าผู้นั้งพินัยกรรม์แล้ว ผู้นั่งจึงลงลายมือชื่อเป็นพยาน ได้มีการอ่านข้อความในพินัยกรรม์สอบถามความประสงค์ของเจ้ามฤดาถูกต้องแล้ว ผู้นั่งที่ลงลายมือชื่อเป็นพยานมีจำนวน ๓ คน ไม่จำต้องเขียนลงไว้ว่า ได้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือ ในเมื่อได้ความว่าเจ้ามฤดกลงลายพิมพ์นิ้วมือต่อหน้าพยานก็เป็นการใช้ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
