แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้หนึ่งก่อเหตุท้าทายและชกต่อยจำเลย ๆ หนีก็ยังไล่ตามจะทำร้ายอีก จำเลยจึงชักมีดแทงไปเช่นนี้ย่อมถือได้ว่าเป็นการยั่วโทษะจำเลยก่อน หาใช่เป็นกรณีวิวาทกันไม่
การที่จำเลยถูกผู้หนึ่งกดขี่ข่มเหงร้ายแรงด้วยเหตุไม่เป็นธรรม จึงบรรดาลโทษะจะแทงผู้นั้น หากแต่พลั้งพลาดไปถูกผู้ตายซึ่งเข้ามาห้ามเช่นนี้ จำเลยควรได้รับลดหย่อนโทษตาม ก.ม.ดุจกระทำแก่ผู้นั้น
คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น เมื่อโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทงนายโล๊ะ ๑ ทีเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บสาหัสโดยเจตนาจะฆ่าให้ตายและถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลนั้นเอง ขอให้ลงโทษ
ชั้นแรกจำเลยให้การรับว่าใช้มีดแทงจริงแต่ไม่มีเจตนาจะฆ่าให้ตาย ต่อมาปฏิเสธว่าถูกนายเบ็งกับพวกชกต่อยจำเลยหนีแล้วผู้ตายเข้าห้ามจึงถูกมีดไม่ทราบว่ามีดใคร
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ จำคุก ๑๕ ปี ลดตาม พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ก.ม.อาญา (ฉบับที่ ๑๔) พ.ศ. ๒๔๙๔ ม.๗ และ ก.ม.อาญา ม.๕๕ จำคุก ๕ ปี ริบของกลาง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่าข้อ ๑. การกระทำของจำเลยถือไม่ได้ว่าเป็นการถูกยั่วโทษะตาม ม.๕๕ เพราะเป็นเรื่องวิวาทท้าทายก่อนซึ่งจะถือว่าถูกกดขี่ข่มเหงไม่ได้ ข้อ ๒. เรื่องนี้จำเลยกระทำต่อผู้ตายหาใช่กระทำต่อนายเป็งผู้ถูกกดขี่ข่มเหงจำเลยไม่ กรณีไม่ต้องด้วย ม.๕๕
ศาลฎีกาปรึกษาแล้วคดีนี้ต้องห้ามไม่ให้ฎีกาในข้อ เท็จจริง คงฎีกาได้เฉพาะข้อ ก.ม.
สำหรับข้อแรกคดีนี้ศาลทั้งสองฟังข้อเท็จจริงว่านายเป็งเป็นผู้ก่อนเหตุท้าทายจำเลยและชกต่อยจำเลย ๆ หลบหนีไปแล้วยังไล่ตามไปจะทำร้ายอีก หาได้ฟังว่าเป็นกรณีวิวาทกันไม่ สำหรับฎีกาข้อ ๒. ศาลอุทธรณ์ก็ฟังว่าจำเลยมีเจตนาจะทำร้ายนายเป็งผู้กดขี่ข่มเหงจำเลย หากแต่พลั้งพลาดไปจึงไปถูกผู้ตายซึ่งเข้ามาห้าม เมื่อฟังข้อเท็จจริงดังนี้แล้วตาม ก.ม.ต้องถือเอาเจตนาของจำเลยเป็นเกณฑ์กล่าวคือหากจำเลยแทงถูกนายเป็งตามเจตนา จำเลยควรได้รับลดหย่อนโทษตาม ก.ม. อย่างไรแล้ว การที่จำเลยกระทำโดยพลั้งพลาดแทงไปถูกผู้ตายเช่นนี้จำเลยก็ควรได้รับลดหย่อนโทษตาม ก.ม.ดุจจะกระทำแก่นายเป็งนั้น เมื่อศาลล่างฟังว่าจำเลยถูกนายเป็งกดขี่ข่มเหงร้ายแรงด้วยเหตุไม่เป็นธรรมและจำเลยได้บรรดาลโทษะกระทำขึ้นในขณะนั้น กรณีก็ต้องด้วย ม. ๕๕ ก.ม.อาญา จึงพิพากษายืน
