แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ใดมีชื่อในโฉนด ชั้นต้นต้องสันนิษฐานว่าเป็นเจ้าของที่ดิน ประเด็นตกเป็นหน้าที่ของฝ่ายใดจะต้องนำสืบก่อน ถ้าฝ่ายนั้นไม่นำสืบ ศาลต้องตัดสินให้แพ้
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่า เมื่อ ๑๗-๑๘ ปีมานี้โจทก์กู้เงินจำเลยมา ๒๐ บาท แลมอบที่นากับโฉนดมีชื่อโจทก์แลนายกล่ำสามีให้จำเลยทำกินต่างดอกเบี้ยแต่ไม่ได้ทำหนังสือต่อกัน โจทก์ไปขอไถ่จำเลยไม่ให้ไถ่ จึงขอให้จำเลยรับเงินแลคืนนาให้โจทก์กับให้ใช้ค่าเสียหาย ๑๒๐ บาท
จำเลยให้การว่านารายนี้โจทก์ขายให้จำเลย จำเลยปกครองมา ๑๙ ปีแล้วโดยทำหนังสือกันเอง
ชั้นพิจารณาโจทก์จำเลยต่างไม่ติดใจสืบพะยานของตน
ศาลเดิมตัดสินว่าเมื่อโจทก์รับว่าได้มอบที่นาแลโฉนดให้จำเลยปกครองมาเกิน ๑๐ ปีแล้วประเด็นจึงตกหน้าที่โจทก์นำสืบก่อนว่ามิได้ละทิ้งเมื่อโจทก์ไม่สืบก็ต้องแพ้คดีจำเลย จึงให้ยกฟ้องโจทก์เสีย
ศาลฎีกาแลศาลอุทธรณ์เห็นว่า เมื่อจำเลยรับว่าที่ดินรายนี้เป็นของโจทก์ แลในโฉนดก็มีชื่อโจทก์เป็นเจ้าของอยู่ ในชั้นต้นจะต้องฟังว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่ดิน เมื่อจำเลยต่อสู้ว่าได้ซื้อจากโจทก์นั้น เป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องนำสืบให้ได้ความสมดังข้อต่อสู้ของตน แต่จำเลยไม่นำสืบดังนี้ จำเลยก็ไม่มีทางชนะคดีโจทก์ได้ จึงต้องตัดสินให้จำเลยรับเงิน ๒๐ บาทแลคืนโฉนดกับที่นาให้โจทก์ ส่วนค่าเสียหายโจทก์สืบไม่ได้ให้ยกเสีย
