คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 265/2472

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

ผู้รับมฤดกตกลงแบ่งปันที่ดินกันแล้วผู้รับมฤดกคนหนึ่งขอเช่าที่ส่วนของผู้รับมฤดกอีกคนหนึ่งทำนา ดังนี้ไม่เรียกว่าผู้ให้เช่าขาดปกครองมฤดก วิธีพิจารณาแพ่ง ฟ้องขับไล่ ได้ความเป็นมฤดก ศาลไม่แบ่ง

ย่อยาว

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจเข้าไปปลูกเรือนในที่นาของโจทก์ ขอให้ขับไล่แลเรียกค่าเสียหาย
ได้ความว่า ที่พิภาษนี้เดิมเป็นของ อ.มารดาโจทก์และนายกาจำเลย อ.ตาย โจทก์แลนายกาตกลงกันให้โจทก์ได้สิ่งของทั้งสิ้น แต่นายกาขอแบ่งเอาที่พิภาษนี้ครึ่งหนึ่ง โจทก์ก็ยินยอม แต่ขออาศัยที่ส่วนของนายกาไปก่อน โดยยอมให้เข้าเป็นค่าเช่า อ.ตายมาได้ ๓ ปีจึงเกิดคดีนึ้ขึ้น
ศาลเดิมตัดสินว่า ที่พิภาษเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย แลให้จำเลยเสียค่าเสียหายแก่โจทก์ ๗ บาท
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่พิภาษเป็นมฤดกโจทก์แลนายกาปกครองมาด้วยกัน โจทก์จะขับไล่ไม่ได้ให้ยกฟ้องเสีย
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่โจทก์ปกครองที่พิภาษมาฝ่ายเดียว ก็โดยเช่าจากนายกา จำเลยจะถือว่าขาดปกครองไม่ได้ แลในชั้นนี้ยังไม่จำเป็น+ต้องวินิจฉัยว่าที่จะตกเป็นกรรมสิทธิของโจทก์แลนายกาตามที่แบ่งกันหรือไม่ เพราะโจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าที่พิภาษเป็นมฤดกของมารดาโจทก์แลนายกา ส่วนนายวงษ์ก็อยู่โดยอำนาจของนายกาดังนี้ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่ได้ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

Share