แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ครูสอนนักเรียนแต่ไม่ได้รับเลี้ยงเด็กไว้ไม่เข้าความหมายแห่งมาตรา 247 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 แก้มากศาลเดิมลงโทษตามมาตรา 245-247-++9-40 ปรับ 50 บาท
ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตาม ม.244 จำคุก 2 ปีเป็นแก้ไขมาก ลักษณพะยาน บาดแผลที่ถูกชำเราเป็นวัดถุพะยาน
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้กระทำชำเราเด็กหญิงอนงค์อายุ ๑๑ ขวบซึ่งเป็นนักเรียนอยู่ในความปกครองของจำเลยขอให้ลงโทษ
ศาลเดิมลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๕ – ๒๔๗ -๕๙ แล ๔๐ คงให้ปรับ ๕๐ บาท
ศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษจำคุกจำเลยตามมาตรา ๒๔๔ มีกำหนด ๒ ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษาว่าบาดแผลของเด็กหญิงอนงค์มีเป็นวัดถุพะยานอย่างเถียงไม่ได้และจำเลยก็ทำหนังสือถึง ๔ ฉะบับเป็นการแสดงความผิดอยู่ในตัว ที่ศาลอุทธรณ์วางโทษมานั้นชอบแล้วจึงพิพากษายืน
