แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ราชการตำรวจมิใช่รัฐบาลตามความหมายแห่งกฎหมายลักษณอาญามาตรา 104
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่าจำเลยนัดประชุมกรรมกรรถจักรยานสามล้อประมาณ ๑๐๐ คน เพื่อยื่นคำร้องต่อข้าหลวงประจำจังหวัดลพบุรี ขอให้สั่งเจ้าพนักงานตำรวจในเรื่องราวจับกุ่มพวกกรรมกรสามล้อที่ทำผิด พ.ร.บ.จราจรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เพลามือลงบ้างแล้วได้ทำคำร้องยื่นต่อข้าหลวง แต่ข้าหลวงประจำจังหวัดไม่ปฏิบัติตามความประสงค์ของจำเลย จำเลยจึงยุยงขู่เข็ญกรรมกรรถสามล้อให้หยุดงาน โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา พ.ศ.๒๔๗๘ (ฉะบับที่ ๗) ม.๔
ศาลจังหวัดเห็นว่าโจทก์ไม่บรรยายฟ้องว่าเป้นการบังคับขืนใจตำรวจอย่างไรและตามคำ ร.ต.+.พูนพะยานโจทก์ก็ว่าการกระทำของจำเลยไม่เป้นการบังคับขัดขืนใจทางราชการตำรวจข้อไหน จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่าการกระทำของจำเลยเป้นการบังคับขืนใจราชการตำรวจเท่ากับเป็นการบังคับขืนใจรัฐบาลเหมือนกัน เพราะราชการตำรวจเป็นองค์การส่วนหนึ่งของรัฐบาล
ศาลฎีกาเห็นว่าแม้ราชการตำรวจจะเป็นองค์การหนึ่งของราชการแผ่นดินก็ดี แต่หาใช่รัฐบาลไม่ เพราะตามรัฐธรรมนูญแห่ราชอาณาจักรไทย ม.๔๖ คณะรัฐมนตรีมีหน้าที่บริหารราชการแผ่นดิน จึงเป็นตัวรัฐบาลตามกฎหมาย อนึ่งจะลงโทษจำเลยตาม ม.๑๐๔(๓)ก็มิได้เพราะโจทก์มิได้บรรยายฟ้องมีความประสงค์ที่จะให้ศาลลงโทษตาม ม.๑๐๔(๓) จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
