แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ทุนทรัพย์ 500 บาท จำนำที่ดิน เจ้าณี่มีประกัน
ย่อยาว
ศาลตัดสินให้จำเลยใช้เงินให้โจทย์ จำเลยไม่ใช้ โจทย์นำยึดที่ดินแลตึก ข.ยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่า จำเลยได้จำนำแลทำยอมต่อศาลโอนที่รายนี้ให้เปนสิทธิแก่ผู้ร้องแล้ว ศาลมณฑลภูเก็จฟังว่าสัญญาจำนำระหว่างจำเลยแลผู้ร้องฟังได้ แต่ส่วนสัญญาโอนกรรมสิทธิส่อให้เห็นว่า คู่สัญญาจะหลีกเลี่ยงไม่ให้โจทย์ยึดที่ เพราะทำภายหลังเมื่อโจทย์ชนะคดีแล้ว จึงมีคำสั่งว่า ให้โจทย์ยึดที่ได้ต่อเมื่อโจทย์ได้จัดการไถ่ถอนที่รายนี้จากผู้ร้องแล้ว เว้นไว้แต่ผู้ร้องจะได้ยินยอมให้ขายโดยไม่ต้อง ไถ่ ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษพิพากษาให้ยึดได้โดยไม่ต้องไถ่ เมื่อขายได้เงินเท่าใดให้หักใช้ผู้ร้อง เหลือนอกนั้นจึงใช้ให้โจทย์ โจทย์ฎีกาว่า (๑) สัญญาจำนำนั้นใช้ไม่ได้เพราะทำภายหลังเวลาที่โจทย์ฟ้องคดีแล้ว (๒) แม้สัญญาจำนำจะใช้ได้ก็ควรเอาเงินที่ขายทอดตลาดได้มาแบ่งเฉลี่ยตามส่วนเจ้าณี่มากแลน้อย ไม่ควรหักให้ผู้ร้องก่อน
ฎีกาตัดสินว่า ข้อ ๑. โจทย์ตีราคาทรัพย์ที่ยึดเพียง ๕๐๐ บาท แลศาลล่างทั้ง ๒ ได้วินิจฉัยต้องกัน ว่าสัญญาจำนำนั้นได้ทำกันโดยสุจริตไม่ใช่เปนการสมยอมแล้ว โจทย์จะคัดค้านในข้อนี้ไม่ได้ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๔ แลในข้อ ๒. เห็นว่า จะเอาเงินที่ขายทอดตลาดได้มาแบ่งให้แก่เจ้าณี่ตามส่วนมากแลน้อยยังไม่ได้ เพราะเปนทรัพย์ที่ผู้ร้องเป็นเจ้าณี่มีประกัน ให้ยกฎีกาโจทย์
