แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โคของเจ้าทรัพย์หลุดเพลิไปที่จำเลย ๆ ได้ฆ่าเสียในระยะเวลาที่ใกล้ชิดกับเวลาที่โคหาย ถือว่าอยู่ในระยะที่เจ้าทรัพย์อาจตามพบได้ยังไม่เป็นของตกของหายอันจะเปนผิดฐานเก็บของตก แต่จำเลยมีผิดลักทรัพย์ พ. ร. บ. ฆ่าโคกระบือฯ ร. ศ. 119 ม.18
ย่อยาว
ได้ความว่า โคของเจ้าทรัพย์ ๑ ตัว หลุดเพลิดติดไปกับฝูงโคของจำเลย เจ้าทรัพย์ออกติดตามไป ปรากฏว่าจำเลยกับพวกไดฆ่าโคเสีย ห่างจากเวลาที่หายประมาณ ๒ ชั่วโมง โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๙๓ – ๒๙๔ แล พ. ร. บ. ฆ่าโค กระบือ ฯ
ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำของจำเลยแสดงว่าจำเลยเชื่อว่าเจ้าของคงตามมาพบจึงรีบฆ่าเสีย แสดงเจตนาที่จะเอาทรัพย์นั้นไปเสียให้พ้นจากเจ้าของ แลมีเหตุผลควรเชื่อว่าเจ้าของคงจะตามมาพบ จะฟังว่าเป็นของตกหรือของหายยังไม่ถนัดเหนว่าจำเลยควรมีผิดฐานลักทรัพย์ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ให้ลงโทษ จำเลยฐานลักทรัพย์ตาม ม. ๒๙๔ ข้อ๖
