แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
กะประเด็นค่าธรรมเนียม ลักษณพยาน ท้าพยาน
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์จำเลยต่างฟ้องซึ่งกันแลกันเปน ๒ สำนวน ฝ่ายนางนุ่มเปนโจทก์ฟ้องเรียกที่นาเปนกรรมสิทธิ ฝ่ายนางคำเปนโจทก์ฟ้องแย้งว่านายบุญทำพินัยกรรมยกที่นานั้นให้
ในวันพิจารณาโจทก์จำเลย คงท้ากันขอให้ พิจารณาฉะเพราะพินัยกรรมข้อเดียว โดยไม่เถียงอะไรอีก ดังนี้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้มีประเด็น ๒ ข้อ ที่จะต้องนำสืบกันคือ พินัยกรรมนั้นมีจริงถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่ ถ้าไม่มีพินัยกรรมแล้ว นางนุ่มโจทก์ได้ปกครองที่นาเกินกำหนดอายุความหรือไม่ ที่ศาลจดรายงานว่า “โดยไม่เถียงอะไรอีก” นั้นอาจแปลความเปน ๒ ทางได้ คือว่าจำเลยไม่เถียงว่าโจทก์ปกครองมาฝ่ายเดียวหรือโจทก์ไม่เถียงว่าจำเลยได้ปกครองมาด้วยกันซึ่งไม่เปนการแน่นอน จึงตัดสินให้ศาลเดิมสืบพยานใหม่ในสำนวนที่นางนุ่มเปนโจทก์ ส่วนสำนวนที่นางคำเปนโจทก์นั้นให้ยกฟ้องเสีย โดยฟังว่า นายบุญไม่ได้ทำพินัยกรรมยกที่นาให้นางคำ ให้นางคำเสียค่าธรรมเนียมแลค่าทนายความแทนนางนุ่มฉะเพาะในสำนวนที่นางคำเปนโจทก์ส่วนค่าธรรมเนียมในสำนวนที่นางนุ่มเปนโจทก์ให้วินิจฉัยภายหลังว่าฝ่ายใดควรเสีย
