แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่ศาลชั้นต้นและ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโดยฟังข้อเท็จจริงไปคนละอย่างนั้น ฎีกาในข้อเท็จจริงได้
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้องว่า จำเลยได้ใช้สาตราวุธแทงและทุบตีสุนัขของนางพริ้งตาย โดยมิได้มีอำนาจที่จะทำได้โดยชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา ๓๒๔
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า สุนัขตัวนี้เป็นสุนัขที่ดุ เคยกัดบุคคลอื่นมาแล้ว ตามวันเวลาที่โจทก์หาสุนัขตัวนี้จะกัดจำเลย ๆ จึงตีเอา เป็นการป้องกันตัวโดยสมควรแก่เหตุจึงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ วินิจฉัยว่า ฟังไม่ได้ว่าสุนัขนี้เป็นของโจทก์ ๆ ไม่มีสิทธิจะฟ้องร้อง จึงพิพากษายืน
โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลฎีการับ วินิจฉัยและเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ว่า คดีฟังไม่ได้ว่า สุนัขตัวนี้เป็นของนางพริ้งโจทก์ ๆ จึงไม่มีสิทธิที่จะฟ้องร้องไม่จำต้อง วินิจฉัยถึงความข้ออื่น พิพากษายกฟ้อง
