เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะไม่ยอมรับสิทธิตามสัญญาที่ลูกหนี้มีต่อบุคคลอื่นตามความในมาตรา 122 แห่ง พร.บ.ล้มละลาย พ.ศ. 2483 ได้หรือไม่ (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1084/2564)
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1084/2564 – การเช่าที่ดินและโรงงานพร้อมเครื่องจักร เป็นการเช่าอสังหาริมทรัพย์ แม้ผู้ร้องและลูกหนี้ตกลงระยะเวลาการเช่าไว้มีกำหนด 5 ปี แต่การเช่าไม่ได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ผู้ร้องจึงมีสิทธิเรียกร้องให้บังคับตามสัญญาเช่าได้เพียง 3 ปี ตาม ป.พ.พ. มาตรา 538 การที่ผู้คัดค้านที่ 1 จะไม่ยอมรับสิทธิตามสัญญาที่ลูกหนี้มีต่อบุคคลอื่นตามความในมาตรา 122 แห่ง พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 นั้น หมายถึง สิทธิตามสัญญาที่ลูกหนี้จะพึงได้รับ หาใช่สิทธิตามสัญญาที่ผู้อื่นจะพึงได้รับไม่ ผู้ร้องทำสัญญาเช่ากับลูกหนี้โดยครอบครองและใช้ประโยชน์ในทรัพย์ที่เช่าอยู่แต่เดิมเนื่องจากเป็นการเช่าต่อจากสัญญาเช่าเดิมที่ทำไว้ซึ่งครบกำหนดอายุการเช่าแล้ว เมื่อผู้ร้องได้ชำระค่าเช่าล่วงหน้าในส่วนของค่าเช่าเป็นเวลา 3 ปี ให้แก่ลูกหนี้แล้ว ผู้ร้องย่อมมีสิทธิเรียกร้องให้ลูกหนี้ปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาเช่าได้ตลอดระยะเวลาการเช่า 3 ปีและเป็นหน้าที่ของลูกหนี้ที่จะต้องปฏิบัติตามสัญญาเช่า สิทธิเรียกร้องให้ลูกหนี้ปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาเช่าจึงเป็นสิทธิตามสัญญาที่ผู้อื่นพึงจะได้รับหาใช่สิทธิตามสัญญาที่ลูกหนี้พึงจะได้รับไม่ จึงไม่อยู่ในดุลพินิจของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะพิจารณาว่าสิทธิตามสัญญาที่ผู้คัดด้านที่ 1 จะพึงได้รับมีภาระเกินควรกว่าประโยชน์ที่จะพึงได้แก่กองทรัพย์สินของลูกหนี้หรือไม่ ผู้คัดค้านที่ 1 จึงไม่อาจปฏิเสธไม่ยอมรับปฏิบัติตามสัญญาเช่าได้
