แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเปนตำหรวดจับกุมผู้เสียหายไนเวลาค่ำคืนโดยไม่มีหมายและมิไช่ไนกรนีที่กดหมายอนุญาต เมื่อผู้เสียหายยอมไห้จำเลยกะทำไถานะเปนเจ้าพนักงาน เมื่อเรียกสินบนจากผู้เสียหาย การกะทำของจำเลยย่อมเปนผิดตาม ม. 138
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยทั้งสองเปนตำหรวดประจำการ ไนระหว่างลาหยุดราชการจำเลยทั้งสองได้ไปจับกุมผู้เสียหายไนเวลาค่ำคืนหาว่าสูบฝิ่นและมีกล้องโดยไม่ได้รับอนุญาต และได้เรียกไห้ผู้เสียหายไห้ไห้สินบนแก่จำเลยเปนเงิน ๔๐ บาท
สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วฟังว่าจำเลยทั้งสองสมคบกันรับเงินรายนี้แล้วปล่อยตัวผู้เสียหายไปจิง แต่ปรากตว่าจำเลยไปจับผู้เสียหายไนที่รโหถานเวลาค่ำคืน ไม่มีหมายค้นตามกดหมายจำเลยไม่มีอำนาดและหน้าที่ที่จะทำเช่นนั้นได้ จึงพิพากสายกฟ้องโจท
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับว่าจำเลยมีความผิดตามกดหมายลักสนะอาญา ม.๑๓๘ แก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๗๗ ฉบับที่ ๒ มาตรา ๓
จำเลยดีกา สาลดีกาเห็นว่าการที่จำเลยเข้าไปจับกุมผู้เสียหายถึงไนที่รโหถานไนเวลาค่ำคืน โดยไม่มีหมายและมิไช่เปนพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำหรวดชั้นผู้ไหย่ มิไช่ไนกรนีที่กดหมายอนุญาตอันเปนการฝ่าฝืนประมวนวิธีพิจารนาอาญา ม.๙๒ และ ๙๖ ซึ่งผู้ถูกจับถูกค้นขัดขวางได้ก็ดี แต่ผู้เสียหายย่อมไห้จำเลยกะทำโดยดี การกะทำของจำเลยยังเรียกได้ว่า กะทำไนถานะเปนเจ้าพนักงานและเมื่อจำเลยมีโอกาสเรียกสินบนได้ จึงเรียกสินบนจากผู้เสียหาย แล้วปล่อยผู้เสียหายไปเช่นนี้การกะทำของจำเลยจึงเปนผิดเรื่องรับสินบนพิพากสายืนตามสาลอุธรน์
