แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยขุดคันนาของผู้เสียหายเปนเหตุไหน้ำไหลออกจากนาของผู้เสียหายเพื่อประโยขน์ในการดักปลา ย่อมเปนผิดถานทำให้เสียทรัพย์ ไม่ไช่ลักทรัพย์
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยบังอาดลักน้ำไนนาของผู้เสียหาย โดยขุดคันนาของผู้เสียหายไห้น้ำไหลไปสู่นาจำเลย และด่าผู้เสียหายเปนการหมื่นประมาท
จำเลยไห้การต่อสู้ว่าวันโจทหาฝนตกหนักน้ำท่วมต้นข้าวไนนาจำเลย ๆ จึงขุดคันนาระบายน้ำไนนาจำเลยเข้าไปไนนาผู้เสียหาย
สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่า จำเลยมีความผิดตามกดหมายอาญามาจรา ๓๒๔ และ ๓๓๙ (๒) ส่วนข้อหาถานลักทรัพย์ เห้นว่าน้ำไนนาของผู้เสียหายพึงไหลไปมาได้ ยังหาไช่เปนกัมสิทธิของผู้เสียหายไม่และผู้เสียหายก็มิได้มุ่งจะครอบครองหรือยึดถือน้ำไนนานั้นหย่างเจ้าของ การที่จำเลยไขน้ำออกจึงไม่มีความฟิดถานลักทรัพย์เทียบคำพิพากสาดีกาที่ ๑๐๐๘/๒๔๗๕ จึงไห้ยกข้อหาถานลักทรัพย์
ศาลอุธรน์ฟังว่าผู้เสียหายกักน้ำไว้เพื่อหล่อเลี้ยงต้นข้าวของตนโดยฉเพาะ เห็นได้ว่าผู้เสียหายได้เข้ายึดถือน้ำนั้นด้วย เจตนาเปนเจ้าของ นายคงได้กัมสิทธิไนน้ำที่กักไว้ตาม ม ง๑๓๑๘ ป.พ.พ. เมื่อจำเลยยังอาดเอาน้ำไปย่อมผิดตาม ม.๖๙๓ แต่มีความเห็นแย้งว่าควนพิพากสายืนตามสาลชั้นต้น
จำเลยดีกา ศาลดีกาวินิฉัยว่าจำเลยเจาะคันนาของโจทเพื่อประโยชน์ดักปลาดังคำของผู้เสียหาย จึงพร้อมกันปรึกสาเห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาลักน้ำ ที่ศาลชั้นต้นและความเห็นแย้งของศาลอุธรน์ว่าจำเลยมีความผิดฉเพาะถานทำไห้เสียทรัพย์ชอบแล้ว จึงไห้ยกคำพิพากสาสาลอุธรน์ บังคับคดีตามคำพิพากสาสาลชั้นต้น
